ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ λοιπόν για σήμερα που είναι η «ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ»! Αν και εμείς οι γυναίκες θα έπρεπε να γιορταζουμε καθημερινά, όχι μόνο για τις νίκες μας, αλλα και για τις σκληρές μάχες που δίνουμε μέσα από τους ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΜΑΣ: Η Γυναίκα μάνα, εργαζόμενη, ερωμένη, σύντροφος, σύζυγος, επιφορτισμένη με τις κοινωνικές δράσεις, η γυναίκα που έχει όλα αυτά τα ανεξάντλητα αποθέματα ενέργειας να τα κάνει με χαμόγελο όλα και τέλεια! Και συχνά να μην απαιτεί τίποτα! Και να της γκρινιάζουν και από πάνω…
Μεγάλωσα σε μια κοινωνία όπου ακόμα και σήμερα η γυναίκα πέφτει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης ή σωματικής ή και ψυχολογικής βίας, όπου η γυναίκα ακόμα ανέχεται τον σύζυγο- «εξουσιαστή» για οικονομικούς λόγους ή για λόγους κοινωνικής καταξίωσης, όπου η γυναίκα με 2 επιπλέον ρυτίδες, με 5 επιπλέον κιλά, και λίγα χρόνια παραπάνω, θεωρείται ότι περνάει στα αζήτητα, την ίδια στιγμή που στον άντρα η καραφλίτσα και η κοιλίτσα θεωρούνται σημάδια γοητείας, η οποία παραμένει αναλλοίωτη στο… βάθος των αιώνων! Μεγάλωσα σε μια άδικη κοινωνία όπου η Γυναικα, η προικισμένη από την φύση της να φέρνει στον κόσμο παιδιά, αδικείται τόσο απο την ίδια της αυτή την φύση που της επιτρέπει να γεννάει μόνο μέχρι κάποια μικρή σχετικά ηλικία, σε αντίθεση με τον άντρα που μπορεί να τεκνοποιησει μέχρι τα 80 (plus) του!
Παρ όλα αυτά σήμερα έχει γίνει αλματώδης ΠΡΟΟΔΟΣ και ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, γιατί η γυναίκα μέσα από την μόρφωση και την εργασία της έχει χειραφετηθεί και ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικά και κοινωνικά, και έχει πλέον σε μεγάλο βαθμό η ίδια την ευθύνη για τις επιλογές της και τον ρόλο της. ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ!
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ σήμερα, όπως και καθημερινά, την ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ μου που έγινε μέσα απο πολυμέτωπες ΜΑΧΕΣ και πολύπλευρες ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ: -ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ , που ήθελαν την κόρη τους ενα «comme il faut» κορίτσι «με γαλλικά και πιάνο», άντε και με ένα πτυχίο, το οποίο ωστόσο θεωρούσαν οτι θα μπορούσε να κοσμεί σαν ένα πολύτιμο κάδρο το σαλόνι του σπιτιού και να αποτελεί άλλο ένα στοιχείο «προίκας» πριν παραδώσουν την κόρη τους στον μελλοντικό σύζυγο! Παρ όλα αυτά εγώ τα πτυχία μου όχι μόνο δεν τα έκανα «κορνίζα», αλλά τα «έστιψα» και τα «ξεζούμησα»στην κυριολεξία! Τα έκανα εφαρμογή σε όλα τα στάδια της επαγγελματικής μου καριέρας (που είναι ουκ ολίγα και πολυποίκιλα)! -ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ και ΣΤΟΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΧΩΡΟ, όπου αγωνίστηκα εις δεκαπλούν, για να αποδείξω ότι μια γυναίκα και ειδικά σχετικά εμφάνισιμη, δεν είναι τόσο « ξανθειά» όσο δείχνει η κόμη της, αλλα μπορεί να τα καταφέρει εξ ίσου καλά και ίσως ακόμα καλύτερα από ένα άντρα , έστω και σε θέσεις που μέχρι πρότινος εθεωρούντο ανδροκρατούμενες και απροσπέλαστα αντρικά οχυρά! Είμαι περήφανη που και στις όποιες καριέρες έκανα, «σάρωνα»τα πάντα σαν χείμαρρος , που δεν εξαρτιόμουν από κανένα και που δεν επέτρεπα σε κανέναν άλλον να είναι τιμονιέρης στη ζωή μου, παρά μόνο στον ίδιο μου τον εαυτό! -ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΑΜΠΟΥ που μας φορτώνει, μια κοινωνία που θέλει συχνά την γυναίκα να σκύβει το κεφάλι και να συμβιβάζεται, να φιμώνεται για να διατηρήσει την καλή της φήμη στα μάτια του κόσμου, ή την οικονομική της δύναμη υπό την σκέπη πάντα του παντοδύναμου άντρα-«αρχηγού»! Και όμως τα «μικρόβια» που πάνε να μας περάσουν στο DNA μας, φάνηκαν ανίσχυρα μπροστά στο ισχυρό μου πείσμα, το έντονο ταμπεραμέντο και την ακλόνητη πεποίθηση μου, ότι μπορούσα να επιβίωσω και μόνη μου, χωρίς να έχω την ανάγκη κανενός και κυρίως χωρίς να υποκλίνομαι σε κανέναν άντρα, και χωρίς να υποκύπτω σε κανενός είδους «ραγιαδισμό», εκτός φυσικά από τον έρωτα…
Είμαι λοιπόν περήφανη που επαναστάτησα και ποτέ δεν συμβιβάστηκα, ούτε ποτέ έβαλα σαν γνώμονα των επιλογών μου το τι θα πει ο κόσμος πάνω από την προσωπική μου ευτυχία και αξιοπρέπεια! Τον πρώτο μου γάμο τον διέλυσα αμέσως όταν είδα ότι δεν πήγαινε άλλο… Μεγαλώνω τα παιδιά μου μόνη μου, ως μονογονεϊκή οικογένεια και είμαι η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου και καυχιέμαι γι αυτό! Είμαι τέλος περήφανη που παρ´ όλο τον δυναμισμό και την ανεξαρτησία μου, δεν έχασα ποτέ την θηλυκότητά μου και την γυναικεία μου υπόσταση, αλλά κατάφερα να κρατήσω τις λεπτές ισορροπίες ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί! Ετσι κι αλλιώς το μονοδιάστατο δεν ταιριάζει καθολου στον πληθωρικό μου χαρακτήρα, ο οποίος με έκανε πάντα να είμαι ναι μεν δυναμική εργαζόμενη, αλλα παράλληλα τρυφερή μητέρα και σύντροφος, και γενικά δοτικός άνθρωπος!
Επαναπροσδιορείστε λοιπόν φίλες μου τον ρόλο σας, φέρτε τον στα μέτρα σας,πάρτε την ζωή στα χέρια σας και γιορτάστε σε καθημερινή βάση, πραγματικά και με ουσία την «ημέρα της γυναίκας», που τότε θα είναι πράγματι η «ημέρα της γυναίκας» για σας και θα αξίζει να τη γιορτάσετε…
