27 σύγχρονοι εικαστικοί παρουσιάζουν έργα ζωγραφικής, γλυπτικής και φωτογραφίας, έχοντας σαν έμπνευση έναν Μικρό, Μεγάλο Κόσμο, τον Κόσμο της Νοηματικής Γλώσσας, για τον οποίο η ιστορικός Τέχνης Όλγα Λατουσάκη επισημαίνει στο ομότιτλο κείμενό της για την έκθεση: «Χειρομορφές, εκφράσεις του προσώπου, κινήσεις του σώματος. Μια γλώσσα, ένας μικρός, μεγάλος κόσμος που στέκεται με θάρρος και σθένος απέναντι σε μια εποχή ψυχρής και απρόσωπης επικοινωνίας. Η νοηματική γλώσσα, ή μάλλον, οι νοηματικές γλώσσες, καθώς η κάθε χώρα αναπτύσσει τη δική της νοηματική γλώσσα με διαφορετικά νοήματα και αλφάβητο, βοηθούν ήδη από τους αρχαίους χρόνους τους κωφούς και βαρήκοους ανθρώπους να επικοινωνήσουν, να ενταχθούν σε μια κοινότητα. Μια μικρή κοινωνία που μας βοηθά, ακόμη και χωρίς να το συνειδητοποιεί, να βγούμε από το τέλμα της αδιαφορίας. Κι όλα αυτά με μέσον μια γλώσσα που αγκαλιάζει την αληθινή ανθρώπινη υπόσταση και το βαθύ συναίσθημα, θαμμένο κάτω από τον κυνισμό των ολοένα και αυξανόμενων τεχνολογικών πρακτικών. Πολλοί κωφοί καλλιτέχνες, όπως ο Tilden και ο Redmond διέπρεψαν στον εικαστικό χώρο, κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεδομένης της απουσίας ή της έλλειψης της ακοής, οι υπόλοιπες αισθήσεις αναπτύσσονται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, στην ανάγκη της αναπλήρωσής της. Αρωγοί, τότε, στη διαδικασία της εικαστικής δημιουργίας είναι τόσο η οξύτητα στην όραση και στην αίσθηση της αφής, όσο και η ανάγκη έκφρασης και επικοινωνίας και εκτός της κοινότητας των κωφών, με κύριο μέσο την τέχνη και όχι τις λέξεις. Μεγιστοποιείται, έτσι, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και ικανοποιείται η μεγάλη ανάγκη του καλλιτέχνη να εξωτερικεύσει τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του χωρίς περιορισμούς. Ας μοιραστούμε το βάρος της ιδαιτερότητάς τους και ας σκύψουμε κοντά τους με περίσσεια αγάπη και ενδιαφέρον. Ας μην ξεχνάμε πως στον 21ο αιώνα, η Νοηματική Γλώσσα δεν είναι πια δυνατότητά μας ή επιλογή μας. Είναι υποχρέωση, ατομική και συλλογική.»
