Εντυπωσίασε η κ. Κατερίνα Παναγοπούλου με την ομιλία της στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών με θέμα «Μια νέα στρατηγική για ένα οικουμενικό Έθνος».

Εντυπωσίασε η κ. Κατερίνα Παναγοπούλου, Εθνική Πρέσβυς της Ελλάδας στο Συμβούλιο της Ευρώπης για τον αθλητισμό, την ανοχή και το ευ αγωνίζεσθαι, με την ομιλία της στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, που είχε σαν θέμα «Μια νέα στρατηγική για ένα οικουμενικό Έθνος» και κατά την οποία πρότεινε μια σειρά από σημαντικά μέτρα για να βγει η χώρα μας από την κρίση.

“Κυρίες και Κύριοι, Με χαρά ανταποκρίθηκα, για άλλη μία φορά, στο «κάλεσμα των Δελφών», σε ένα διεθνή, πλέον, θεσμό, που χάριν, στις προσπάθειες των διοργανωτών του, έχει εξελιχθεί, σε μία συνάντηση προσωπικοτήτων από όλο τον κόσμο και σε ένα καταλύτη σημαντικών εξελίξεων. Σε αυτή την συνάντηση, λοιπόν, από τον ιερό χώρο των Δελφών, από τον ομφαλό της «έλλογης ανθρωπότητας» και από τον ομφαλό του Ελληνισμού, επιθυμώ, να μιλήσω για το μέγεθος και την προοπτική του Ελληνικού Οικουμενικού Έθνους. Και επιθυμώ, να μιλήσω, χωρίς, ίχνος εθνικής εσωστρέφειας ή διάθεση εθνικιστικής έξαρσης. Το αντίθετο. Επιθυμώ, να σας απευθυνθώ, με αμεσότητα και ρεαλισμό, επιμένοντας, εδώ και καιρό, ότι η ανάπτυξη Εθνικού οράματος, για τη θέση της Πατρίδας μας στον κόσμο, είναι η πρώτη και πιο αναγκαία συνθήκη, για να ξεπεράσει η Πατρίδα μας την εποχή της κρίσης. Η επιμονή μου, δεν είναι τυχαία. Βιωματικά, έμαθα, όλα αυτά τα χρόνια, που υπηρετώ τη διάδοση, σε όλον τον κόσμο, των Αξιών, που γεννήθηκαν, σε αυτόν τον τόπο, ότι το όνομα «Ελλάς» εξακολουθεί και εμπνέει το μυαλό και τις καρδιές ανθρώπων, από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.Ότι η διαχρονική μας συμβολή στην Οικουμενική Παιδεία, στις επιστήμες, στην τεχνολογία, στον Πολιτισμό και τη φιλοσοφία, ηχεί, σαν προσκλητήριο ενότητας, για την παγκόσμια κοινότητα. Αυτήν την πραγματικότητα, δεν μπορεί να την ακυρώσει και να την αμφισβητήσει, καμία, ξεπερασμένη, αλυτρωτική ή εθνικιστική ανάγνωση, από όπου και αν προέρχεται. Το Εθνικό μας όραμα, το αναγκαίο, το ταιριαστό, με το μέλλον που μας αξίζει, βρίσκεται, ακριβώς, σε αυτήν, την Οικουμενική παραδοχή του Ελληνισμού. Εκεί, βρίσκεται η αφετηρία, μιας συμπαγούς και αναγεννησιακής Εθνικής πολιτικής, στην αξιοποίηση του διαχρονικού πλούτου της Παιδείας μας, με πρεσβευτές, τα εκατομμύρια Ελληνογενών πολιτών του κόσμου, Η Ελλάδα, εντός και εκτός συνόρων, είναι σημείο αναφοράς, για ολόκληρο τον κόσμο. Και κρινόμαστε, αυστηρά, από τον τρόπο, με τον οποίο, εμείς πρώτοι, οι εντός των συνόρων Έλληνες, αντιλαμβανόμαστε την ιστορική μας ευθύνη. Επιμένω, συνεπώς, Kυρίες και Kύριοι, ότι, χωρίς, το εθνικό όραμα και τη στρατηγική, που θα το ενεργοποιήσει, η Ελλάδα, δεν θα βγει από το τούνελ. Γιατί, χωρίς εθνικό όραμα, δεν έχεις στόχους. Δεν μπορείς να δεις το αύριο και την μεγάλη εικόνα. Χωρίς εθνικό όραμα, δεν έχεις σταθερό προσανατολισμό. Δεν έχεις απαιτήσεις και διεκδικήσεις. Είσαι, απλώς, έωλος στην καταιγίδα της παγκόσμιας αλλαγής και ευάλωτος στις διαθέσεις των άλλων. Και η Ελλάδα μας έχει ανάγκη να ενώσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της, στηριγμένη στις Αρχές και Αξίες, που αυτή, εισήγαγε, στον παγκόσμιο Πολιτισμό. Ο κόσμος μας κινείται με τεκτονικές δονήσεις. Οι αλλαγές που φέρνει η επιστημονική εξέλιξη και οι συνεχείς τεχνολογικές επαναστάσεις, αλλάζουν τα πάντα. Αλλάζουν το προσδόκιμο της ζωής και τη διάρκεια του παραγωγικού κύκλου του ανθρώπου. Αλλάζουν τη φύση της ανθρώπινης εργασίας, με τη ραγδαία εισαγωγή της ρομποτικής στην παραγωγική διαδικασία. Αλλάζουν τον τρόπο ζωής μας. Tη σχέση μας με την επικοινωνία. Tη φύση των μετακινήσεων. Tο εύρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Tο περιεχόμενο των Αξιών μας. Tην αντίληψη της ανθρωπότητας, για τις σχέσεις και την οικογένεια. Αλλά, δεν είναι μόνο, βέβαια, η τεχνολογική εξέλιξη, που προκαλεί σεισμικές αλλαγές στον κόσμο μας. Μπροστά μας έχουμε να αντιμετωπίσουμε, ένα νέο διεθνές στερέωμα. Μία παγκόσμια πραγματικότητα, όπου, το μονοπολικό κόσμο, που διαδέχτηκε την εποχή του ψυχρού πολέμου, τον έχει αντικαταστήσει, ένας πολύ-πολικός κόσμος, με νέους πρωταγωνιστές. Μία παγκόσμια πραγματικότητα, όπου, το χάσμα, μεταξύ, των αναπτυγμένων και των αναπτυσσόμενων χωρών, μεγαλώνει το κύμα της παγκόσμιας μετανάστευσης. Μία παγκόσμια πραγματικότητα, που αναβιώνουν εθνικισμοί, τη στιγμή, όπου, η εμβάθυνση της διεθνούς συνεργασίας είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ. Όπου, η πολιτισμική σύγκρουση, δημιουργεί, νέες, ασύμμετρες απειλές, στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και στην εσωτερική ασφάλεια και συνοχή των κοινωνιών μας. Και, όπου η αναταραχή, η ρευστότητα και η αυξανόμενη ένταση, σε περιφερειακό επίπεδο, συντηρούν επικίνδυνες συγκρούσεις για την παγκόσμια ασφάλεια και καλλιεργούν το έδαφος για νέες. Σε αυτή, λοιπόν, την εποχή, που θυμίζει κινούμενη άμμο, μέλλον, έχουν, μόνο, τα έθνη, που έχουν στρατηγική για το μέλλον. Τα έθνη, δηλαδή, που ξέρουν τι αναζητούν και τι θέλουν να πετύχουν. Τα έθνη, που έχουν συνειδητοποιήσει, ότι οι προκλήσεις, έχουν υπαρξιακό χαρακτήρα, σε ένα κόσμο, όπου, τα σύνορα είναι ανοικτά και όλοι ανταγωνίζονται, σκληρά, για τις ίδιες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Μέλλον έχουν, μόνο, τα αποφασισμένα έθνη. Τα έθνη με ισχυρή φιλοδοξία και σταθερό προσανατολισμό. Οι χώρες, που γνωρίζουν, πώς να αξιοποιήσουν στο μέγιστο τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα και πως να κινητοποιήσουν, με εξωστρέφεια, το σύνολο, των άυλων και υλικών τους περιουσιακών στοιχείων. Κυρίες και Κύριοι, Απέναντι σε αυτές τις νέες, παγκόσμιες συνθήκες, η Ελλάδα, μαστιζόμενη, από τον αγώνα επιβίωσης, που δίνουν, τα συστήματα και οι νοοτροπίες, που την οδήγησαν στην πολύπλευρη πτώχευση, αγωνίζεται να βρει μια στρατηγική Εθνικής επιβίωσης. Δεν αποκτήσαμε Eθνική στρατηγική, όταν, έπεφταν τα τείχη του Ψυχρού Πολέμου. Όταν, το διεθνές επενδυτικό κεφάλαιο άρχισε να περνάει, με ευκολία, τα εθνικά μας σύνορα. Όταν, η επικοινωνιακή επανάσταση άλλαξε τη δομή της παραγωγής και τη φύση της οικονομίας. Δεν αποκτήσαμε εθνική στρατηγική, για τη θέση μας, στην Ενωμένη νομισματικά και οικονομικά Ευρώπη. Για την αξιοποίηση, σε βάθος χρόνου, της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού φαινομένου και της δημογραφικής κρίσης, Και, τώρα, αγωνιζόμαστε, υπό πολύ αντίξοες συνθήκες, να επινοήσουμε μια στρατηγική, για την αναγέννηση της εθνικής μας παραγωγής. Για την θέση της Πατρίδας μας, σε ένα περιφερειακό περιβάλλον, που βρίσκεται σε κατάσταση επικίνδυνης αστάθειας. Σε ένα περιφερειακό περιβάλλον, όπου, ο γείτονάς μας επιδιώκει την αναθεώρηση των διεθνών συνθηκών, που διέπουν, τη μεταξύ μας σχέση και το status quo στο Αιγαίο. Με το δεδομένο, λοιπόν, ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια ο κόσμος μας έχει αλλάξει, τουλάχιστον, τρεις φορές και ότι η χώρα μας, όλα αυτά τα χρόνια, πορεύεται σε ισχυρούς ανέμους, δεν θα έπρεπε να απορεί κανείς, γιατί, βρισκόμαστε, σήμερα, σε αυτή τη θέση. Σε ποια θέση ; Στη θέση, να μην μπορούμε να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Να τρέχουμε, συνεχώς, πίσω από τις εξελίξεις. Να μη μπορούμε να αξιοποιήσουμε, ενεργητικά, τον πλούτο, αυτής, της χώρας. Να χάνουμε το ταλέντο και τα νιάτα του λαού μας. Να μη μπορούμε, με ελευθερία, να σχεδιάσουμε το μέλλον του Έθνους μας. Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητοί φίλοι, Όλα αυτά τα χρόνια, που ταξιδεύω ανά τον κόσμο, προσπαθώντας, στο μέτρο των δυνάμεων μου, να συσπειρώσω δυνάμεις, για την ανάδειξη των Αξιών του Πολιτισμού μας, έχω, πολλές φορές τονίσει, ότι για την έξοδο από την κρίση, δεν αρκεί, να βελτιώσουμε τα μακροοικονομικά μας ή να απεγκλωβιστούμε από τα μνημόνια. Το μεγαλύτερο εθνικό έγκλημα, θα ήταν, να χάσουμε, πάλι, τη θέση μας από το τρένο των εξελίξεων. Να χάσουμε και πάλι, το δικαίωμα, να συμμετάσχουμε στις εξελίξεις, που αλλάζουν τον κόσμο μας. Την χρεωκοπία, μπορεί, να την αφήσουμε πίσω μας. Την υστέρηση, όμως, θα τη βρίσκουμε πάντοτε μπροστά μας. Πρέπει, συνεπώς, βρούμε άμεσα, το σταθερό σημείο, που θα μας ενώσει, ως έθνος και πάνω, εκεί, να χτίσουμε. Ο ελληνικός λαός χρειάζεται τις Αξίες, που θα τον συσπειρώσουν. Την κατεύθυνση, που θα του δώσει ελπίδα. Tην προοπτική που θα τον εμπνεύσει. Γιατί, κανείς και ποτέ, δεν άλλαξε το παρόν και το μέλλον του με κεφάλι κάτω. Κανείς και ποτέ, δεν μπόρεσε, να φτάσει το στόχο, χωρίς, να ξέρει, ποιος είναι ο στόχος. Και η Ελλάδα χρειάζεται, περισσότερο, από τη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών, τον εθνικό στόχο και την στρατηγική, για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Και, ίσως, Κυρίες και Κύριοι, Το πιο πολύτιμο, συγκριτικό πλεονέκτημα, που έχουμε είναι, ότι είμαστε ένα οικουμενικό Έθνος. Στην πιο οικουμενική εποχή της ανθρωπότητας, μέχρι τώρα, είμαστε το κατεξοχήν οικουμενικό Έθνος. Ένα έθνος, δηλαδή, που είναι απλωμένο με τους ανθρώπους, τις ιδέες και τις Αξίες του, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Γιατί, είμαστε, ίσως, το μοναδικό έθνος στον κόσμο, όπου, η έννοια Ελληνισμός, δεν αναφέρεται, απλώς, σε ένα Έθνος, που είναι διάσπαρτο, σε όλον τον κόσμο, αλλά και σε ένα σύστημα Αξιών. Σε ένα σύστημα Αξιών, που έχει οικουμενική διάσταση, αλλά και διαχρονική σημασία. Σε μία εξαιρετικά, λοιπόν, ρευστή, εποχή, όπου, αυτοί που μπορούν να χτίσουν γέφυρες συνεργασίας, κερδίζουν και πρωταγωνιστούν. Kερδίζουν και πρωταγωνιστούν, αυτοί, που μπορούν και διασυνδέονται καλύτερα, με τα κέντρα παραγωγής νέων ιδεών, εξελίξεων και επενδυτικού κεφαλαίου. Το οικουμενικό απόθεμα και αποτύπωμα των Ελλήνων είναι πλούτος. Είναι η υπεραξία μας. H βιώσιμη πλουτοπαραγωγική πηγή μας. Tο στοιχείο, που μας διαφοροποιεί. Tο σταθερό σημείο, που μπορεί να μας ενώσει και πάνω στο οποίο, μπορούμε να ξαναχτίσουμε το αύριο της Ελλάδας. Αρκεί, βέβαια, να αντιμετωπίσουμε, με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο, το κεφάλαιο, που λέγεται Οικουμενικός Ελληνισμός. Να συνειδητοποιήσουμε, ότι η δυναμική και σχεδιασμένη αξιοποίηση του Οικουμενικού Ελληνισμού είναι η αφετηρία που διαθέτουμε, για να ξαναγίνουμε επίκαιροι. Nα αποκαταστήσουμε τη φήμη της Πατρίδας μας. Nα αυξήσουμε την Aξία του Εθνικού μας Προϊόντος. Nα προσελκύσουμε επενδύσεις, που θα μείνουν. Nα μαγνητίσουμε το ανθρώπινο δυναμικό που χρειαζόμαστε. και να προωθήσουμε τους στόχους της εξωτερικής μας πολιτικής. Αρκεί, βέβαια, να αποκτήσουμε τη στρατηγική, που θα υπηρετήσει, με συνέπεια το στόχο, αυτό. Πρώτο βήμα, προς αυτήν την κατεύθυνση είναι η συνειδητοποίηση, κυρίως, από την πλευρά της οργανωμένης Πολιτείας, ότι δεν είμαστε ένα έθνος 11 εκατομμυρίων, αλλά, 20 εκατομμυρίων ψυχών, που ζουν σε όλο τον κόσμο. Και ακόμα περισσότερων, γιατί, ο Ελληνισμός χτυπάει στο μυαλό και στην καρδιά εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο, ανεξαρτήτως, εθνικής καταγωγής. Από αυτήν την πληθυσμιακή βάση, πρέπει να ξεκινήσει η προσπάθεια, για την εθνική ανασυγκρότηση. Και, αυτό είναι, το μέγεθος των ανθρωπίνων πόρων, που έχει, ο εν δυνάμει Ελληνισμός, στη διάθεσή του, για να επιβιώσει και να διακριθεί και πάλι, στην παγκόσμια εποχή. Πρόταση 1. : Με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κυβέρνησης, των απανταχού πρεσβευτικών και προξενικών Αρχών και σε συνεργασία, με όλες τις ενεργές συλλογικότητες του απόδημου Ελληνισμού, αλλά και σε συνεργασία, με κάθε ενδιαφερόμενο, μέσω, του Διαδικτύου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, να δημιουργηθεί, για πρώτη φορά ένα Εθνικό Μητρώο Ελληνισμού. Πριν κάνουμε σχέδια για το μέλλον, πρέπει να μάθουμε, πόσοι είμαστε, ποιοι είμαστε, που ζούμε και αν είμαστε, όλοι σύμφωνοι, να εργαστούμε, ανιδιοτελώς, για την Ελλάδα.