Διπλή χαρά, διπλή ευγνωμοσύνη ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ για μένα , σήμερα που ειναι η “ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ”!
ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΠΟΥ ΜΕ ΓΕΝΝΗΣΕ Η ” ΑΠΟΛΥΤΗ” ΜΑΝΑ , μια μητέρα που με μεγάλωσε με ήθος, αρχές και αξίες, και που με στηριξε και σταθηκε δίπλα μου σαν στερεος και ακλόνητος βράχος στις σημαντικές προσωπικές επιλογές της ζωής μου!Και την ευχαριστώ Γι αυτο!
Νιωθω ευλογημενη που με γέννησε μια μητέρα που μου διδάξε με το ίδιο της το παραδειγμα την ουσία και το βαθύ νόημα της ζωής , που ειναι η αγάπη , η εντιμότητα, η ειλικρινεια και η διάθεση για προσφορα ! Αυτη η αγάπη, και η διάθεση για προσφορά την κρατάει ακομα και σήμερα ακούραστη και της δίνει “φτερά” για να μπορει να προσφέρει αγογγυστα και στα εγγόνια της!
Οι προστατευτικές της φτερούγες είναι τεράστιες και μάς χωρούν ολους: παιδια και εγγόνια! Συχνά σκέφτομαι πόσο ευτυχισμένη θα ήμουν αν τα παιδιά μου νιώσουν κάποτε για μένα οπως νιώθω εγω γι αυτήν…
ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΠΙΣΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΜΕ ΑΞΙΩΣΕ ΝΑ ΓΕΥΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ!
Η ευτυχία που μου δίνουν τα δυό μου αγγελούδια, που σε λίγο θα κλείσουν κι όλας τα 6 τους χρόνια, κανει “delete” σε όλη την ταλαιπωρία και τις δύσκολες στιγμές που πέρασα για να τα αποκτήσω…
Ενα χαμόγελο τους αρκεί για να ξεχάσω τα πάντα…
Ενα χάδι τους, μια ζέστη αγκαλιά , ένα φιλί , ειναι για μένα ο κοσμος όλος!
Και νομίζω ότι έτσι πρέπει να βιώνει η καθε μητέρα την μητρότητα, ακόμα και οι γυναίκες που πολύ εύκολα, ή ακόμα και που παρα την θέληση τους απέκτησαν παιδι! Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ. Αλλα ειναι κάτι πολύτιμο, ενα δώρο Θεού και μάλιστα το μέγιστο δώρο!
Και ούτε πρέπει να γίνεται από υποχρέωση, επειδη μας έχουν μάθει ότι ειναι ” ο προορισμός της γυναίκας”, ούτε με άλλες σκοπιμότητες, όπως επί παραδείγματι για να ” στεριώσει ένας γάμος”, η για να “εγκλωβιστεί” ο σύζυγος.Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ!
Μερικές φορές δυστυχώς η μητρότητα δεν εκτιμάται, ούτε εκφράζεται απο όλες τις μητέρες όπως θα επρεπε. Με αποτέλεσμα παιδιά “θύματα”!
Γι αυτό ένα θα πω στις υποψήφιες μητέρες: ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΓΕΝΝΗΜΕΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!
Τα παιδιά δεν αρκεί να τα γεννήσει μόνο μια γυναίκα, αλλα πρέπει να τα μεγαλώσει και σωστά. Αυτό απαιτεί πάντα υπευθυνότητα και συχνά αυτοθυσία και αυταπάρνηση. Απαιτεί συνεχή απασχόληση με τα παιδιά, όχι όμως απο υποχρέωση, αλλα με λαχτάρα και αγάπη, γεγονός που πάντα το αντιλαμβάνονται τα παιδιά ως άριστοι ” δέκτες” και ανταποδίδουν.
Έχουμε υποχρέωση να πάρουμε στα χέρια μας την ευθύνη για ενα άτομο που το γεννήσαμε χωρίς να έχουμε απο πριν την έγκριση του!Τους εαυτούς μας μπορούμε να τους κάνουμε ο,τι θελουμε ,γιατι εμείς είμαστε υπεύθυνοι των πράξεων μας, όμως με μια ξένη ζωή, με μια αθώα ψυχη, ειναι εγκλημα να παίζουμε! Δεν έχουμε το δικαίωμα!
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΝΙΩΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΕΣ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ…
ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ” ΣΥΓΓΝΩΜΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΟΣ”…
ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
Του παιδιου που οφείλει την ύπαρξη του στην μητέρα, αλλα και που παράλληλα ολοκληρώνει την δ ύπαρξη της μητέρας του! ! Μιας μητέρας που την τρέφει και την ποτίζει η αγάπη που δίνει στο παιδι της! Και η ίδια αγάπη μεγαλώνει και ” ποτίζει” το ίδιο το παιδι!
ΣΗΜΕΡΑ, ΛΑΤΡΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ “ΤΡΥΠΩΣΑΤΕ” ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΜΙΣΑΤΕ ΜΕ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΦΩΣ!
Σας ευχαριστώ που ζω απο τον παλμό της καρδιάς που σας έδωσα, σας ευχαριστω που αναπνέω με την ανάσα σας, σας ευχαριστώ που μου λείπει η μυρωδιά σας, ακόμα και το κλάμα σας, όταν σας έχω μακρυά μου, σας ευχαριστώ που με κάνατε και μένα πάλι παιδί, σας ευχαριστώ που έχετε κάνει την ζωή μου μια απέραντη λουλουδιασμένη Ανοιξη!
