Τώρα ο Νικόλας , ένα χρόνο μετά τα βαφτίσια του, έχει γίνει πια ολόκληρος “άντρας”. Παρ όλα αυτά οι μνήμες είναι ακόμα νωπές από τα περσινά του βαφτίσια, για τα οποία είχα γράψει αυτό το άρθρο:
Πήρε το όνομα του παππού του ο μικρός ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΛΙΔΡΟΜΙΤΗΣ και εγω του εύχομαι να πάρει και την ικανότητα του, την καλοσύνη και την τύχη του, όπως επισηs την εξυπνάδα και την καπατσοςύνη της γιαγιάς του Βάσως που “καλυβωνει ψύλο” και την ικανότητα και το ήθος των γονιών του Αποστόλη και Λίζης Αλιδρομίτη, που “σε πουλάνε και σε αγοράζουν”, όπως ακριβώς κάνουν και στα πλοία που ειναι brokers
Ο μικρός Νικόλας λοιπόν δεν πρέπει ν ανησυχεί καθόλου για το μέλλον του! Οχι γιατί το μέλλον του θα του το φτιάξουν οι άνθρωποι αυτοί, αλλά γιατί σίγουρα θα έχει κληρονομήσει το DNA τους, την εξυπνάδα τους, το ήθος τους και την ικανότητα τους! Δεν πρέπει να ανησυχεί για το μέλλον του επίσης γιατί σε κάθε «φουρτούνα» της ζωής θα έχει προστάτη του τον Αγιο Νικόλαο! Κάπως έτσι πρέπει να «σκεφτόταν» έστω και υποσυνείδητα ή ενδόμυχα ο μικρός Νικόλας, και δεν έβγαλε όχι μόνο σταγόνα δάκρυ, αλλά ούτε άχνα, όταν πρόσφατα ο παπάς τον έβαζε στη κολυμπήθρα! Χάρηκε λοιπόν ο μικρός που πήρε το βάπτισμα του πυρός, έστω και σε μια ζωή γεμάτη οικονομική ανέχεια και προβλήματα! Τα βαφτίσια του μικρού Νικόλα λοιπόν κύλησαν ήρεμα και χαρούμενα στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στη Γλυφάδα, από όπου φύγαμε για να πάμε στον υπέροχο χώρο του Golf Γλυφάδας.
Μόλις μπήκαμε κατάλαβα αμέσως από τις αντιδράσεις των παιδιών ότι εκει θα έβρισκαν τον παράδεισο τους! Ενα φουσκωτό μεγάλο και πολύχρωμο σπιτάκι και μια «πειρατίνα» που έβαψε τα παιδια κατά παραγγελία τουs ,σαν τουs ήρωες των προτιμήσεών τουs , ήταν αρκετά για να κάνουν τις παιδικές ψυχούλες ευτυχισμένες!
Η κόρη μου βάφτηκε «Ελσα «, που είναι η λατρεμένη τηs πριγκίπισσα των παιδικών παραμυθιών με τις πριγκίπισσες «Ελσα και Αννα»! Είναι αλήθεια ότι της πήγαιναν πολύ τα χρώματα που την έβαψε η “πειρατίνα” , το μπλέ και το χρυσό με τα οποία είναι πάντα βαμμένη η Ελσα και ταίριαζαν πολύ και με το φόρεμα της που είχε τα ίδια ακριβώς χρώματα! Ούτε να το είχα σχεδιάσει!!! Ο γιός μου βάφτηκε «χελωνονιντζάκι» και συγκεκριμένα βάφτηκε “χελωνονιντζακι Λίο”, μια που ο Λίο είναι ο πιο αγαπημένος του από όλα τα χελωνονιντζάκια, αφού είναι ο πιο γενναίος και επιδέξιος πολεμιστής (ακριβώς όπως θέλει να γίνει ο γιός μου)! Εχει δε τέτοια τρέλλα που μου ζήτησε να τον φωνάζω απο δώ και μπρος όχι με το όνομα του, αλλά με το όνομα “Λίο”! Ευτυχής λοιπόν ο μικρός που έγινε Λίο έστω και για λίγες ώρες….
Ο “Λίο” μου και η πριγκίπισσα της καρδιάς μου, πριγκίπισσα Ελσα’
Αφησα λοιπόν τα παιδιά στα έμπειρα χέρια της “πειρατινας” και έτρεξα γρήγορα ( πού αλλού;), στον μπουφέ! Οι γονείς του νεοφώτιστου είχαν οργανώσει έναν ωραίο μπουφέ με εκλεκτά εδέσματα. Εβαλα λοιπόν και εγώ στο πιάτο μου αυτά που έπρεπε,(στο πλαίσιο της δίαιτας μου), και κάθησα στο τραπέζι μου
Στο τραπέζι υπήρχε μια ωραία ανθοδέσμη και οι καλόγουστες μπουμπουνιέρες, ένα παιχνιδάκι δώρο για το κάθε παιδί και ένα βαζάκι μαρμελάδα που είχε φτιάξει με τα χεράκια της η όμορφη Λίζη, η μαμά του νεοφώτιστου και «μουστάκια» που τα φορέσαμε και οι μικροί και οι μεγάλοι και γελάσαμε πολύ!
Στη συνέχεια ξεκίνησε ο χορός ,με την αστεία “πειρατίνα” να πρωτοστατεί και να σέρνει τον χορό με τα μικρά αγγελούδια μας ,με τον “χαζοπαππού” Νίκο Αλιδρομίτη να φιλάει συνέχεια τον εγγονό του,με τον επίσης “χαζομπαμπά” Αποστόλη Αλιδρομίτη και την όμορφη θεία Κατερίνα Αλιδρομίτη να χορεύουν με το μωρό και να “λιώνουν”, με την όμορφη μαμά και νονά να νιώθουν περήφανες με τέτοιο…καβαλιέρο, και με την υπέρκομψη “γιαγιά” Βάσω Αλιδρομίτη (που αν την δείς δεν την λεs καθόλου γιαγιά) ,να γυρίζει ακούραστη σαν σβούρα για να δει αν περνούν καλά οι καλεσμένοι!
Ο ευτυχής μπαμπάς Αποστόλης Αλιδρομίτης
Με τις υπέρκομψες Λίζυ Καραντώνη – Αλιδομίτη και Βάσω Αλιδρομίτη, μαμά και γιαγιά του μικρού Νικόλα!
Ο ευτυχής παππούς Νίκος Αλιδρομίτης
Θεά η θεία Κατερίνα Αλιδρομίτη
Η συγκίνηση για τα βαφτίσια του δισέγγονου τηs δεν φάνηκε να καθηλώνει, ούτε να αποτελεί εμπόδιο για την ΠΡΟγιαγιά του, την Λευκή Καραμπίνη, η οποία αγέρωχη διασκέδαζε, μιλούσε με την μαμά τηs Λίζυς ή με το κινητό τηs (ένα iPhone 6 !!!) και χόρρυε πιο ζωντανή ,ακμαία και φρέσκια απο ποτέ!
Τι συγκινητικό! Γιαγιά και προγιαγιά γιορτάζουν τα βαφτίσια του εγγονού και ΔΙΣέγγονου Νικόλα
Από τις ωραίες παρουσίες στο golf η Νάντια Καζιάνη
Η εκδήλωση έφτανε στο τέλος τηs και έτσι πήγα να πάρω τα παιδιά που χοροπηδούσαν ασταμάτητα 5 ώρες στο «Σπιτάκι- τραμπολίνο» χωρίς καμμιά κούραση ! Μα πόση ενέργεια εχουν τα ευλογημένα…!!!! Δεν μπορούσα να χοροπηδάω και εγώ έτσι έστω για μισή ωρίτσα μήπως χάσω κανένα κιλό;;;!!! Ετσι σκέφτηκα και αμέσως…κουράστηκα και μόνο με την σκέψη…
Ο Νικόλας μας αποχαιρέτησε μέσω των…μπαλονιών του που πετούσαν στον αέρα,από τα οποία κράτησα αυτό με το αρχικό γράμμα “Ν”, που σημαίνει και ΝΙΚΗ !Ετσι θα θυμάμαι αυτές τις όμορφες στιγμές και οπότε βλέπω το μπαλόνι να πετάει στο play room του σπιτιού μου, θα εύχομαι ο μικρός Νικόλας να είναι υγιής, καλότυχος, νικητής, να πετάει και να ανέβει όσο πιο ψηλά μπορεί σαν το μπαλόνι του, ψυχικά, προσωπικά, επαγγελματικά και να μην προσγειωθεί ποτέ ανώμαλα σε σκληρές πραγματικότητες σαν τις δικές μας τιs σημερινές που ελπίζω και εύχομαι στο μέλλον να έχουν αλλάξει προς το καλύτερο…
