Ειναι γνωστο οτι το Πάσχα ειναι περίοδος θρηκευτικης κατάνυξης, θλίψης την Εβδομαδα των Παθών, αλλα και χαράς με την Ανάσταση του Κυρίου, καθώς επίσης και περίοδος αγάπης και ένωσης της οικογένειας, μια που όλα τα μέλη της ειναι συνέχεια μαζι! Τα ζευγάρια ζουν περισσότερες ώρες μαζι, τα παιδια δεν έχουν σχολείο ή άλλες δραστηριότητες και μένουν με τους γονείς τους όλο το 24ωρο! Απο την μια αυτο ειναι Καλο, δηλαδη το να συνευρίσκεται η οικογένεια όλο το 24ωρο ! Απο την άλλη όμως αυτο μπορεί να αποτελέσει εστία αναφλεξεων και καυγαδων στο ζευγάρι, γεγονός που μπορεί να τραυματίσει και να πληγώσει δυνατά τον παιδικό ψυχισμό.
Η ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΙΤΤΑ ,ψυχολόγος- ψυχοθεραπευτρια,
απαντα στο sissysworld.com σε μια σειρά κρισιμων ερωτημάτων πάνω στο ενδιαφέρον και καυτό αυτο θέμα:
Ή ψυχολόγος -ψυχοθεραπευτρια Μαριαννα Μιττα
-ΕΡ: Πόσο τελικά οι καυγάδες μας τραυματίζουν την ψυχολογία του παιδιού μας;
-ΑΠ: Το αρνητικό κλίμα που δημιουργούν οι τσακωμοί και οι φωνές σε μία οικογένεια προκαλεί μία μεταβολή στο αίσθημα ασφάλειας, σταθερότητας και υποστήριξης στον ψυχισμό του παιδιού. Οι διαπληκτισμοί συνήθως μπορεί να προκαλούνται από καταπιεσμένα και μη εκφρασμένα συναισθήματα αδικίας μέσα στη σχέση του ζευγαριού που σαν αποτέλεσμα έχουν μία δυσλειτουργική επικοινωνία με τελικό μήνυμα των δύο συντρόφων πως «οι ανάγκες μου δεν κατανοούνται» Η οικογένεια αποτελεί την πρώτη κοινωνία του παιδιού και οι αρχές που την διέπουν σχετίζονται με έννοιες όπως ο σεβασμός η αγάπη, η υποστήριξη, η ευθύνη, το όριο, η αλήθεια, η εκτίμηση και η ελευθερία. Η πρώιμη οικογένεια του ατόμου καλύπτει την «ανάγκη του ανήκειν» από την βρεφική ηλικία μέχρι το τέλος της ζωής του , εφόσον μετέπειτα θα δημιουργήσει και την ατομική του οικογένεια.
ΕΡ:Πείτε μας λοιπόν, τι κατα την γνωμη σας αντιλαμβάνεται το παιδί την ώρα του τσακωμού?
ΑΠ: Ξαφνικά το σπιτι απο χώρος που χαρίζει αίσθηση ασφάλειας, ηρεμίας και ζεστασιάς , μετατρεπεται σε ένα χώρο αφιλόξενο επικίνδυνο και ψυχρό , γεμάτο μελανά σημεία . Κατα συνεπεια το παιδί αρχίζει και χάνει την οντότητα του και καταλαμβάνεται από έντονο αίσθημα φόβου και ενοχής. Δυστυχώς πολλές φορές το πλήγμα είναι ακόμα μεγαλύτερο , εφόσον αισθάνεται πως εκείνο φέρει την ευθύνη για την διαμάχη των γονιών του γι’ αυτό δημιουργείται και η απειλή αποχωρισμού του γονέα.
Η βασική πεποίθηση του παιδιού είναι πως θα εγκαταλειφθεί από τον πατέρα ή την μητέρα του διότι δεν αξίζει την αγάπη τους. Εδώ δημιουργείται ένα ουσιαστικό πλήγμα στην αυτοεκτίμηση και την αυτό-εικόνα του παιδιού. Η παιδική ψυχή λειτουργεί όπως μία μικρή κάμερα εσωτερικού χώρου , που καταγράφει κάθε συνθήκη που αναπτύσσεται στο οικείο περιβάλλον. Το παιδί λοιπόν μπαίνει σε μία διαδικασία μάχης ή φυγής. Δηλαδή είτε α) αρχίζει να υιοθετεί μεγαλίστικους ρόλους παρέμβασης , ώστε να αποτελέσει τον μεσολαβητή ανάμεσα στα δύο γονεϊκά πρόσωπα , με συνεπεια να αφηνει πίσω την παιδική ανεμελιά και να συρρικνώνει τις ατομικές του ανάγκες. Είτε β) ακολουθεί μία παθητική στάση απομόνωσης και αποξένωσης από το οικογενειακό περιβάλλον έτσι ώστε να μπορέσει να αντέξει το βαρύ ψυχικό φορτίο
ΕΡ: Ποτε μία συμπεριφορά διαπληκτισμού μπορεί να γίνει κακοποιητική για την παιδική ψυχούλα;
ΑΠ: Υπάρχει μία λεπτή διαχωριστική γραμμή. Είναι σύνηθες φαινόμενο να υπάρχουν κάποιες φορές εντάσεις ανάμεσα στο ζευγάρι δεδομένου του απαιτητικού τρόπου ζωής και των οικονομικών δυσχερειών της εποχής. Όμως όταν οι καυγάδες, οι έντονες αψιμαχίες λαμβάνουν χώρο σε σταθερή και συστηματική βάση μπροστά στα αθώα μάτια του μικρού μας αψηφώντας την παρουσία του , εκεί το σκηνικό μεταλλάσσεται σε συναισθηματικά κακοποιητικό. Οι φωνές, οι εκφράσεις απαξίωσης , το μάλωμα σε υπερβολικές δόσεις αποτελούν στοιχεία κακοποίησης. Το παιδί τρομάζει ,πληγώνεται ,φοβάται ,χάνεται ,δεν ακούγεται , αποτελεί ένα μεγάλο αδύναμο κρίκο. Επηρεάζεται σημαντικά η αίσθηση του εαυτού του. Αντιλαμβάνεται πως δεν αξίζει.
ΕΡ: Ποιες κατα την γνωμη σας είναι οι βασικές μορφές συναισθηματικής κακοποίησης ;
ΑΠ: Μια τέτοια συμπεριφορά είναι και η σιωπή. Ο γονιός που αποστασιοποιείται από το παιδί του , του κρατάει μούτρα και δεν του μιλάει για μεγάλο χρονικό διάστημα , το κάνει να αισθάνεται εγκαταλελημένο, άτολμο καθώς παύει να διεκδικεί. Μια άλλη μορφή κακοποιητικής συμπεριφοράς αποτελεί και η συνεχής σύγκριση ανάμεσα στα αδέλφια. Με σκοπό να τα χειριστούν οι γονείς για να κάνουν αυτό που θέλουν. Η σύγκριση συνήθως βρίσκει το δικό τους παιδί ανεπαρκές και κατώτερο. Ο διαχωρισμός στα αδέλφια είναι τόσο έντονος κάποιες φορές που βλάπτει και τα δύο παιδιά.
ΕΡ: Πώς δηλαδη βλάπτεται το παιδι που ευνοείται λεκτικά απο την σύγκριση;
ΑΠ: Το παιδί που ευνοείται νιώθει άβολα και ένοχα και επίσης ο συνεχής έπαινος δεν το αφήνει να χτίσει μία πραγματική αυτό-εικόνα και να μάθει να κάνει προσπάθεια βελτίωσης. Ενώ το παιδί που νιώθει από τους γονείς του κατώτερο αναπτύσσει μία αρνητική εικόνα του εαυτού του, νιώθει χωρίς αξία και βιώνει έντονα την έλλειψη αγάπης και αποδοχής. Αυτο εχει σαν αποτελεσμα οταν ενηλικιωθει να έχει την τάση να αυτό-τιμωρείται και να τιμωρεί. Τα παιδιά αυτά είναι πολύ συχνά θύτες εκφοβιστικών συμπεριφορών στο σχολικό περιβάλλον. Άλλωστε έχει αποδειχθεί πως τα παραβατικά παιδιά ή τα παιδιά που παρουσιάζουν εναντιωτική προκλητική συμπεριφορά, είναι παιδιά με χαμηλή αυτό-εκτίμηση, μοναχικά , που ο μόνος τρόπος που ξέρουν να συνδέονται με τους συνομηλίκους τους είναι μέσα από πληγωτικές συμπεριφορές, διότι αναπαράγουν το βίωμα τους.
ΕΡ· : Πείτε μας άλλες μορφές συναισθηματικής κακοποίησης και βίας
ΑΠ: Δύο άλλα επικίνδυνα είδη συναισθηματικής βίας είναι το συστηματικό ψέμα και η παραμέληση. Οι γονείς που σαμποτάρουν τα μικρά τους λέγοντας ψέματα, καταστρέφοντας παιχνίδια ή απειλώντας τα ( λέγοντας επι παραδειγματι :” θα φωνάξω τον αστυνόμο”) , ουσιαστικά αφανίζουν την παιδική τους αθωότητα και την αυτονομία τους. Τέλος η παραμέληση, ορίζεται ως η συστηματική άρνηση των γονέων να καλύψουν τις βιολογικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών τους. Οι γονείς βιώνουν με εξαιρετική ασημαντότητα τον ρόλο τους και σαν αποτέλεσμα τα παιδιά τους νιώθουν ασήμαντα, αόρατα, καθώς μαθαίνουν και τα ίδια να παραμελούν τον εαυτό τους.
Εδώ θα πρέπει το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον να έχει ιδιαίτερα ευαίσθητες κεραίες ώστε να μπορέσει να αφουγκραστεί τις διάφορες μορφές συναισθηματικής κακοποίησης , που συχνά είναι δύσκολο να εντοπιστούν διότι τα όρια είναι δυσδιάκριτά και ασαφή.
ΕΡ: Ποια λοιπόν θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση?
ΑΠ: Θα πρεπει να εστιάζουμε την προσοχή μας στις ανάγκες των παιδιών μας και να βρούμε πιο λειτουργικούς τρόπους να αντιμετωπίζουμε τις εντάσεις μεταξύ μας. Αυτό σημαίνει πως πρεπει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στο να δούμε τι συμβαίνει και δεν έχουμε λειτουργική επικοινωνία με το σύντροφό μας, δίνοντας χώρο στην ανεύρεση νέων τρόπων αλληλεπίδρασης στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, καθως θα πρέπει να κινητοποιηθούμε ώστε να επιλύσουμε με εναλλακτικούς τρόπους τις συγκρούσεις μας. Τέλος υπάρχει μία σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στον ευεργετικό καυγά και τον αρνητικό. Ο ευεργετικός καυγάς δεν θα αφήσει ίχνη στην παιδική ψυχούλα. Αυτό σημαίνει πως θα ήταν θετικό αν αποφεύγαμε να διαπληκτιζόμαστε μπροστά στα μάτια του παιδιού μας, καθώς και να βρούμε μη επιθετικούς τρόπους να εκδηλώνουμε το θυμό μας. Ένας τέτοιος τρόπος είναι το γράψιμο ή ακόμα και το σκίσιμο των φύλλων στα οποία έχουμε καταγράψει τα συναισθήματα μας την ώρα της κρίσης. Το κυριότερο που θα πρέπει να κρατήσουμε είναι πως αν δεν μπορέσουμε να αποφύγουμε τον καυγά μπροστά στα παιδια μας, θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις για τον διαφορετικό τροπο που μπορεί να βλέπει ο πατέρας ή η μητέρα κάποιο ζήτημα ώστε να μπορέσουμε να τα διαβεβαιώσουμε πως θα βρεθεί μία λύση που θα επαναφέρει την γαλήνη και την ισορροπία και πάλι στο σπίτι. Άλλωστε ο σωστός γονιός είναι αυτός που παραδέχεται τα τρωτά του σημεία και προσπαθεί να μην τα επαναλάβει στο μέλλον.
Η Μαριάννα Μηττά γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ψυχολογία στο πανεπιστήμιο της Ουαλίας (University of Wales Swansea). Το μεταπτυχιακό της ήταν στο αντικείμενο της Ομαδικής-Οικογενειακής θεραπείας. Ενώ η δεύτερη μεταπτυχιακή της εκπαίδευση διεξήχθη στο ανοιχτό πανεπιστήμιο πάνω στον τομέα της Κλινικής Ψυχοπαθολογίας καθώς και στην ανάλυση των δύο φύλων. Η Βασική της εκπαίδευση διήρκεσε έξι χρόνια και διεξήχθη στο Αναγνωρισμένο Κέντρο Οικογενειακής Θεραπείας με εξειδίκευση στη Συστημική-Οικογενειακή θεραπεία καθώς και στην ανάλυση Οικογενειών και Ομάδων. Επίσης, η ψυχοθεραπεύτρια Μαριάννα Μηττά έχει ήδη συμπληρώσει 10 χρόνια ατομικής και ομαδικής προσωπικής ανάλυσης. Επιπλέον από το 2007 είναι επίσημο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Οικογενειακής Θεραπείας(European Family Therapy Association).
Οι τομείς εξειδίκευσης της είναι οι εξής: Συστημική-Οικογενειακή θεραπεία Εργαστήρια γονέων Σχεδίαση προγραμμάτων Δημιουργικής απασχόλησης Ομαδική ανάλυση Ατομική ψυχοθεραπεία Υποστηρικτική ψυχοθεραπεία σε ζευγάρια Συμβουλευτική σε ομάδες εφήβων Αντιμετώπιση Νεανικής Παραβατικότητας(bullying) Ενώ η Τρίτη της επιμορφωτική εκπαίδευση έγινε στο ΑΚΜΑ. Το Πρώτο Εργαστήρι Μελέτης της Ανθρώπινης Συμπεριφοράς. Ένα πρότυπο επιστημονικό εργαστήρι με το Ζεύγος των ψυχολόγων Βασιλείου να θεμελιώνουν την απαρχή της Οικογενειακής Ψυχοθεραπείας στην Ελλάδα. Επιπλέον, έχει εκπαιδευτεί και πιστοποιηθεί στο πρότυπο πρόγραμμα Quest International Ελλάδα-Κύπρος το οποίο είναι το πρώτο πρόγραμμα παγκοσμίως αναγνωρισμένο σε 100 χώρες που εξειδικεύεται στην προώθηση πρόληψης και ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης παιδιών νηπιακής και εφηβικής ηλικίας. Αναγνωρισμένο από το Αντιναρκωτικό συμβούλιο και τον Ο.Κ.Α.Ν.Α την Υπηρεσία Καταπολέμησης Ναρκωτικών αλλά και από το Υπουργείο Παιδείας.
Είναι εστιασμένο στους εξής τομείς:

Αύξηση της σχολικής επίδοσης
Μείωση παραβατικής συμπεριφοράς
Εκπαίδευση στη Συναισθηματική Κοινωνική Αγωγή
Στοχοθέτηση
Ανάληψη ευθύνης
Αποτελεσματική Επικοινωνία
Ανάπτυξη Δεξιοτήτων
Αντίσταση σε πιέσεις για χρήση Αλκοόλ και Ναρκωτικών
Υπευθυνότητα
Υπεύθυνη Δράση
Μπορείτε να βρείτε όλες τις πληροφορίες για το Πρόγραμμα Quest International στο Site

http://www.lions-quest.org

Η Μαριάννα Μηττά έχει συμμετάσχει ως ομιλήτρια σε πληθώρα επιστημονικών συνεδρίων και συμποσίων.
Εργασιακή Εμπειρία
Από το 2003 είναι εισηγήτρια σεμιναρίων επαγγελματικής ανάπτυξης σε θέματα προσχολικής αγωγής Δημιουργία και ανάπτυξη ομάδων υποστηρικτικής γονέων Ψυχοπαιδαγωγική και θεραπεία σε ομάδες και οικογένειες εφήβων καθώς και ενηλίκων Υποστηρικτική θεραπεία σε παιδιά νηπιακής ηλικίας Ενώ από το 2011 συνεργάζεται με το Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης στον τομέα της πρόληψης και θεραπείας των παιδιών με Ατοπική Δερματίτιδα καθώς έχει λάβει και τιμητικό έπαινο για την εργασία της. Από το 2007 συνεργάζεται με την εκπομπή «Φως στο Τούνελ» της Αγγελικής Νικολούλη ως σύμβουλος ψυχικής υγείας προσφέροντας την βοήθεια της στην εξιχνίαση σκοτεινών υποθέσεων. Επιπλέον συνεργάζεται με το διαδικτυακό ραδιόφωνο I Feel Kid δίνοντας την δική της οπτική σε θέματα παιδικής και γονεϊκής φροντίδας και πρόληψης. Από το 2013 συνεργάζεται με το Alpha Channel καθώς αποτελεί μέλος κοινωνικών και ψυχαγωγικών εκπομπών. Έχει γράψει πληθώρα άρθρων ψυχολογικού περιεχομένου. Τέλος, η Ψυχοθεραπεύτρια Μαριάννα Μηττά αποτελεί ιδρυτικό μέλος ανθρωπιστικής οργάνωσης. Καθώς επίσης έχει τιμηθεί για την εθελοντική εργασία της από το <<Ζάννειο>> ίδρυμα, αλλά και από το ίδρυμα <<Πρόνοιας και Εκπαίδευσης Κωφών Νέων Ελλάδας>>.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΗΤΑ-
Email:
mittamarianna.gmail.com