Ούτε η θυελώδης και εκρηκτική «Ιοκάστη» δεν μπόρεσε να σταθεί εμπόδιο στο ταξίδι μας στη Πάτρα, που είχε προγραμματιστεί ενόψει της εκδήλωσης που είχε διοργανώσει η «Καλλιπάτειρα» της Πάτρας και η δραστήρια συντονίστρια της Μαρία Μανουσάκη!
Η τραγική κατά την μυθολογία «Ιοκάστη» εμφανίστηκε ξαφνικά και απότομα σαν καταιγίδα και πήρε τη μορφή ραγδαίας βροχόπτωσης, δυνατού αέρα, χαλαζιού, ακόμα και χιονιού, αλλά δεν ήταν τόσο καταλυτική ώστε να « τα μουσκέψει» όλα και να μας αποπροσανατολίσει από τον στόχο μας! Το μόνο που κατάφερε ήταν να δώσει ένα μουντό χρώμα και μια γκρίζα μελαγχολία στην ατμόσφαιρα, που ενώ ταίριαζε με τους «καραφλούς» λόφους και κάποια «σεληνιακά τοπία», σε τίποτα δεν προοιώνιζε την λαμπερή και κεφάτη βραδιά που θα ακολουθούσε…
Μόνο που εμείς δεν πήραμε μάσκες και στολές μαζί μας. Τις αποκριάτικες μάσκες τις είχαμε πετάξει από την Αθήνα μαζί με όλες τις μεταμφιέσεις μιας καρναβαλίστικης καθημερινότητας, φρεσκάροντας, εξαγνίζοντας και απογυμνώνοντας έτσι τις ψυχές μας από κάθε τι περιττό και ψεύτικο… Έτσι πιο φυσικοί, πιο αγνοί, πιό «ελαφροί» και πιο ανθρώπινοι πηγαίναμε να βοηθήσουμε ένα σημαντικό σκοπό: την στήριξη της προσπάθειας εθελοντών δοτών μυελού των οστών του Πανεπιστημίου Πατρών. Είναι τόσο σημαντικό για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, όσο και τόσο απλό: Με μια μπατονέτα γίνεται μια απλή λήψη δείγματος σάλιου, ώστε να γραφτεί κάποιος στην τράπεζα εθελοντών δοτών μυελού των οστών και αν κάποτε βρεθεί ο συμβατός δότης, του παίρνουν μυελό των οστών με μια απλή αιμοληψία!
Μετά λοιπόν τις αστραπές, τις βροντές, τις καταιγίδες και τις άφθονες… «χιονοστιβάδες διοδίων», φάνηκε και το «ουράνιο τόξο», αυτό που ακολουθεί κάθε καταιγίδα της φύσης ή και της ζωής! Το πολυτελές και φιλόξενο ξενοδοχείο της διαμονής μας, το “Patra Palace hotel” σε κομβικό σημείο, στο λιμάνι της Πάτρας είχε διακοσμηθεί στον ρυθμό του Καρναβαλιού με μάσκες και αποκριάτικα!
Όμως τίποτα δεν ήταν τόσο ισχυρό ώστε να αποπροσανατολίσει το μάτι μας από την όμορφη θέα της θάλασσας, που έλουζε τα δωμάτια μας.
Μια απογευματινή βόλτα στην πόλη, ίσα ίσα για να πιάσουμε λίγο τον σφυγμό του καρναβαλιού 1 εβδομάδα πριν «εκπνεύσει» ο Καρνάβαλος και για να αισθανθούμε τον παλμό της Πάτρας, της βασίλισσας του Καρναβαλιού, ήταν απαραίτητη. Παντού τεράστιοι καρνάβαλοι έδειχναν πως στην Πάτρα χτυπάει δυνατά η καρδιά του καρναβαλιού!
Χωρίς αμφιβολία η μεγάλη αυτή αποκριάτικη εκδήλωση, που ξεσηκώνει χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο, έχει ημερομηνία… έναρξης το 1870. Και αν ανατρέξουμε και πιο μακρυά στο χρόνο, θα διαπιστώσουμε πως ρίζες των αποκριάτικων εκδηλώσεων υπάρχουν στην αρχαία Ελλάδα, στη Διονυσιακή λατρεία. Ο Διόνυσος, κατά το δωδεκάθεο, ήταν ο θεός της γονιμότητας και οι αρχαίοι `Ελληνες τον τιμούσαν με μεγάλους εορτασμούς, τα Διονύσια. Κατά τους εορτασμούς αυτούς, στην αρχαία Αθήνα, γινόταν παρέλαση άρματος που ξεκινούσε από τη θάλασσα και συμβόλιζε τον ερχομό της Άνοιξης. Για τους Πατρινούς η γιορτή του Αγίου Αντωνίου σημαίνει ότι ξεκινά επίσημα το καρναβάλι, που τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα, δηλαδή μετά από 45 μέρες, με το κάψιμο του βασιλιά Καρνάβαλου, οπότε όλοι περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο καρναβάλι! Η έναρξη γίνεται με τον ντελάλη που περνάει με το άρμα του από κάθε γειτονιά για να ανακοινώσει θορυβώδικα ότι έφτασε για άλλη μια φορά το καρναβάλι. Τότε νοικιάζονται για 45 ημέρες διάφοροι κενοί και ανεκμετάλλευτοι χώροι για να κάνουν οι Πατρινοί τις «πρόβες» τους, όπου χορεύουν ασταμάτητα κάνοντας μόνο διάλειμμα για να πιουν άλλη μια γουλιά από την γνωστή μαυροδάφνη!Χορός, ασταμάτητος χορός, βραδιές ξεφαντώματος, τα Μπουρμπούλια στο Δημοτικό Θέατρο και το παιχνίδι του Κρυμμένου Θησαυρού είναι τα πιο δημοφιλή σημεία αναφοράς στο τρελό καρναβάλι της Πάτρας, όπως και ο Κόκκινος χορός, ο Λευκός χορός, ο Χορός του Καρναβαλικού Κομιτάτου, της Κινηματογραφικής Λέσχης και του Μαύρου Ντόμινο, όπου γίνεται αγώνας για την εξασφάλιση κάποιας πρόσκλησης! Το εορταστικό πρόγραμμα που αποτελείται από μια σειρά από πάρτι, χορούς και συναυλίες, κορυφώνεται με τη νυχτερινή “ποδαράτη” παρέλαση του Σαββάτου και τη φαντασμαγορική παρέλαση αρμάτων, τεράστιων φιγούρων και πληρωμάτων της Κυριακής, ανάμεσα σε στρώματα από κομφετί και σερπαντίνες, ενώ από τα μεγάφωνα το despacito, η Macarena, το Bamboleo και το La Bamba σκορπούν στην ατμόσφαιρα τρελό κέφι! Μέχρι τότε στο Καρναβαλικό Εργαστήρι δουλεύουν πολλοί Πατρινοί για να ετοιμάσουν τα άρματα της μεγάλης παρέλασης του καρναβαλιού.Και επειδή ετυμολογικά Αποκριά ή Απόκρεω σημαίνει την αποχή από το κρέας (από-κρεώ), όπως και η Συνώνυμη της λέξης Αποκριά, η λέξη Καρναβάλι (Carnival) που προέρχεται από το λατινικό carnem levare (αποχή από το κρέας), ψάξαμε να βρούμε ταβερνάκι για να φάμε κρέας όσο προλαβαίναμε, πριν μπει η περίοδος σαρακοστιανης νηστείας. Ντόπια κρέατα (κατσίκι, αρνί, μοσχάρι, κοτόπουλο), είτε ψημένα στα κάρβουνα, είτε μαγειρεμένα με τοπικές συνταγές, όπως κόκορας μακαρονάδα, αρνάκι και κατσικάκι στη γάστρα ή λαδορίγανη, κουνέλι στιφάδο, μοσχάρι, γίδα ή βεργάδι βραστά, αυγά καγιανά που φτιάχνονται με ντόπια ντομάτα, είναι γεύσεις που μένουν αξέχαστες στον επισκέπτη. Υπάρχει όμως και η επιλογή του ψαριού: Το Πλανητέρο, τα Τριπόταμα, η περιοχή της Δάφνης φημίζονται για την πέστροφα είτε τηγανιτή, είτε ψητή στα κάρβουνα, είτε μαγειρεμένη βραστή με μυρωδικά, καθώς επίσης και για τον σολομό, ενώ το παραδοσιακό ψαροχώρι Αλυκές, φημίζεται για τον λαδωτό του γαύρο, ο οποίος θεωρείται ασυναγώνιστος. Βεβαίως ψάρι, υπάρχει άφθονο γενικά στις παραλιακές ταβέρνες της Πάτρας, από αθερίνα, γαύρο, σαρδέλα, μαριδάκι, χταπόδι, καλαμαράκια έως τσιπούρες, συναγρίδες, βακαλάους και γλώσσες. Το ίδιο ασυναγώνιστα και με υπέροχη γεύση είναι και τα πατρινά γλυκά του ταψιού, του κουταλιού ή ο ντόπιος χαλβάς, όπως και το μέλι, τα καρύδια, τα κεράσια, το τσάι του βουνού, το χαμομήλι και η ρίγανη και τα χωριάτικα ζυμαρικά( χυλοπίτες και τραχανά), που αξίζει να τα γευθεί ή να τα αγοράσει ο επισκέπτης.
Μετά την σύντομη αυτή « αυτοψία» επιστροφή στο «Patra Palace hotel» και γρήγορη αναχώρηση για το Ρίο, εν μέσω καταιγίδας, όπου το γυναικείο αθλητικό σωματείο «Καλλιπάτειρα» παράρτημα Πάτρας, υπό την καθοδήγηση της δυναμικής συντονίστριας του Μαρίας Μανουσάκη, διοργάνωσε στο W/events το «Αχαιών Αγάπης Γεύμα», με σκοπό να ενισχυθεί το ΚΕΔΜΟΠ- Κέντρο Ενημέρωσης και Προσέλκυσης Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών του Πανεπιστημίου Πατρών «Χάρισε Ζωή».

Η κυρία Παναγοπούλου, μονοπωλώντας τα φλας με το χαμόγελο της, την απλότητα και την αμεσότητα του λόγου της, τόνισε στην σύντομη ομιλία της μεταξύ άλλων και τα εξής: « Είμαστε δίκτυο ενεργών γυναικών που προσφέρουμε χρήσιμο κοινωνικό έργο όπου χρειάζεται! Ήδη εκτός από το αθλητικό της έργο η «Καλλιπάτειρα» με ευαισθησία διηύρυνε τον καταστατικό σκοπό της, ώστε να καλύπτει δράσεις αλληλεγγύης! Και εμείς οι «Καλλιπάτειρες»αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και μέσα από τις δράσεις μας τις καλύπτουμε!» Στη συνέχεια η κυρία Παναγοπούλου εξέφρασε τον ενθουσιασμό της για την επέκταση του σωματείου «Καλλιπάτειρα» πανελλαδικά. Όπως είπε η Πρόεδρος της Καλλιπάτειρας εκτός από τα παραρτήματα του σωματείου που ήδη λειτουργούν στην Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα, στην Αρτα, στην Πρέβεζα, στο Ηράκλειο και στην Πάτρα, έχουν ήδη μπει σε τροχιά λειτουργίας νέα παραρτήματα στον Βόλο, στην Κατερίνη, στη Θήβα, στα Χανιά και στη Καλαμάτα! Καταλήγοντας η Πρόεδρος της «Καλλιπάτειρας» προανήγγειλε για τον Ιούνιο συνέδριο του Διεθνούς Κέντρου Επιστημών και ελληνικών αξιών με πρόεδρο του Συνεδρίου, τον Πρόεδρο της επιστημονικής επιτροπής, τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών κύριο Στέφανο Παιπετη,ο οποίος και πήρε τον λόγο.
Αμέσως μετά μας περίμεναν πεντανόστιμα τοπικά πιάτα, ενώ στις ροτόντες υπήρχαν λουλούδια, καρναβαλικά αξεσουάρ, βασιλόπιτα και αργότερα προσφέρθηκαν σοκολάτες και σαπουνάκια. Στην εκδήλωση υπήρξε ιδιαίτερος παλμός και παρά την καταιγίδα ήταν μεγάλη η προσέλευση όχι μόνο φίλων και μελών της «Καλλιπάτειρας» της Πάτρας, αλλά και φίλων και μελών της «Καλλιπάτειρας» Κρήτης.
Από την Αθήνα παρέστη η πρώην Πρόεδρος της «Καλλιπάτειρας» Αγάπη Πολίτη και από το Διοικητικό Συμβούλιο της «Καλλιπάτειρας» εκτός από μένα παρέστη και η Εβελίνα Δασκαλή.
Συμπολίτες από τον επιστημονικό και τον επιχειρηματικό κόσμο, εκπρόσωποι των τοπικών αρχών αλλά και άλλων φιλανθρωπικών φορέων (Φλόγα, Inner Wheel, Σορροπτιμίστριες) έσμιξαν στη σάλα του W, για να σταθούν δίπλα στην πρόεδρο της «Καλλιπάτειρας» Κατερίνα Παναγοπούλου, στην προκάτοχό της Αγάπη Βαρδινογιάννη και στη δραστήρια συντονίστρια του πατρινού παραρτήματος Μαρία Μανουσάκη-Μαλλιώρη, που τα είχε διοργανώσει όλα άψογα!
Ακολούθησε η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας με όλες τις κυρίες του σωματείου συγκεντρωμένες στη σκηνή να ξεσηκώνουν τα φλας. Κατά την κοπή της πίτας, αν και δεν είχε ανακοινωθεί, απονεμήθηκαν και διακρίσεις: – στον Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη, καθηγητή αιματολογίας και διευθυντή του ΚΕΔΜΟΠ στο Πανεπιστήμιο Πατρών, – στη Μένη Μαλλιώρη καθηγήτρια ψυχιατρικής τ. ευρωβουλευτή και πρώην πρόεδρο ΟΚΑΝΑ – και στον γνωστό πλαστικό χειρουργό Ευθύμιο Χονδραλή.
Η πάντα απαστράπτουσα πατρινή σοουγούμαν Νίνα Λοτσάρη με στράπλες τουαλέτα στο σχήμα της γοργόνας, που της πήγαινε «γάντι», ήταν η γκεστ σταρ της βραδιάς και μετά την πίστα πλησίασε χωριστά στο κάθε τραπέζι, εντυπωσιάζοντας τους πάντες με την εξαιρετική φωνή και ερμηνεία της, το πλούσιο ρεπερτόριό της με αγαπημένα διεθνή και ελληνικά τραγούδια, όσο και με την εκρηκτική της σκηνική παρουσία!
Στο φινάλε του προγράμματός της, πολλοί χόρεψαν με μουσική υπόκρουση από dj ως τις 2 τα ξημερώματα!
Το «Αχαιών Αγάπης Γεύμα» στήριξαν ως μεγάλοι χορηγοί: Loux, Kreosys, Παναχαική Συμμαχία, W Events, ο πλαστικός χειρουργός Ευθύμιος Χονδραλής και το Φαρμακείο Απόστολος Τέκος. Η εκδήλωση υλοποιήθηκε με την υποστήριξη του Επιμελητηρίου Αχαίας και το μενού επιμελήθηκε το Φασόλοι
Το επόμενο πρωί και πριν συμπληρώσουμε 24ωρο πήραμε τον δρόμο της επιστροφής! Ο δρόμος της επιστροφής, όταν πηγαίνω ταξίδια με τις «Καλλιπάτειρες» μου προκαλεί πάντα θλίψη. Γιατί ο χρόνος είναι πολύ μικρός για να χωρέσει τις τόσο πλούσιες εμπειρίες και τα πολλά συναισθήματα! Και όσα«θέλω και άλλο» και αν πω, δεν θα είναι ποτέ αρκετά να με χορτάσουν… Ο δρόμος της επιστροφής ήταν οδυνηρός και για ένα ακόμη λόγο: Η «Ιοκάστη» μου άφησε στο πέρασμά της τα ίχνη της με ένα γερό πυρετό… Δεν θα μπορούσα γυρνώντας σπίτι ούτε να φιλήσω για τα «χρόνια πολλά» την κόρη μου που γιόρταζε την προηγούμενη μέρα και που την είχα «θυσιάσει» στο βωμό της φιλανθρωπίας! Η Αγάπη ωστόσο μου απάλυνε την μελαγχολία της επιστροφής με τις όμορφες συζητήσεις μας και τα «ψαγμένα» τραγούδια όλα δικής της επιλογής, που με λύτρωσαν μαζί με την υπέροχη φύση και τον ήλιο που έπαιζε κρυφτούλι ενίοτε ανάμεσα σε πρωτόγονα τοπία και σεληνιακούς λοφίσκους! Ωσπου η ξαφνική και χωρίς ιδιαίτερο λόγο προσευχή της Αγάπης και η απάντηση της στην εύλογη ερώτηση μου «γιατί προσεύχεται αφού δεν έγινε κάτι ή δεν υπάρχει εκκλησία τριγύρω», με άφησε άφωνη. «Προσεύχομαι, μου είπε η Αγάπη, γιατί ευχαριστώ τον Θεό που μου δίνει την υγεία μου και μπορώ να απολαμβάνω αυτά τα τόσο όμορφα πράγματα γύρω μας»! Με την αφοπλιστική της απλότητα, την ειλικρίνεια και την αμεσότητα της, έγινε η αιτία να θυμηθώ τον σκοπό της βραδινής εκδήλωσης μας, που ήταν η στήριξη των εθελοντών δοτών μυελού των οστών και παράλληλα να σκεφτώ πόσες ζωές κρέμονται από μια λεπτή κλωστή και με έκανε να ντρέπομαι που ακόμα και εγώ συχνά ξεχνιέμαι και θεωρώ τα πιο απλά αλλά και τα πιο πολύτιμα πράγματα στη ζωή μας σαν αυταπόδεικτα και δεδομένα…