Την Χίο την είχα αδικήσει, όπως και πολλοί άλλοι και δεν την είχα βάλει ποτέ στουs αγαπημένους μου προορισμούς. Παρ όλα αυτά, όταν πριν λίγα χρόνια επισκέφθηκα τη Νότια Χίο, λόγω …κεραυνοβόλου έρωτα και δεσμού με «Χιώτη», τότε κατάλαβα πόσο «παρεξηγημένο» ήταν το νησί. Όταν λοιπόν είχα πρωτοπατήσει το πόδι μου στο Εμπορειό σίγουρα δεν ήταν μόνο ο έρωτας που με έκανε να νιώθω οτι είμαι σε ένα μικρό Παράδεισο! Ήταν αυτό το κουκλίστικο και μικρό λιμανάκι, που νόμιζες πως ξεπετάχτηκε από σελίδες παραμυθιού, ήταν το εκκλησάκι πάνω στη θάλασσα που νόμιζες πως ο Θεός επίτηδες το «φύτεψε» εκεί ,ώστε οι χριστιανοί μπαίνοντας μέσα στην εκκλησία, να πηγαίνουν κατευθείαν στον Παράδεισο!
Στο βάθος στη φωτογραφία διακρίνεται η εκκλησία! Στον μικρό όρμο του Εμπορειού βρίσκουν το καταφύγιο τους ιστιοπλοϊκά και μικρά σκάφη από όλη την Ελλάδα, αλλά και από την Τουρκία που είναι πολύ κοντά.
Το μαγευτικό λιμανάκι του Εμπορειού
Ήταν αυτά τα γραφικά σπίτια πάνω στη θάλασσα, διαβρωμένα απο την αλμύρα της θάλασσαs, η κάποιες μεγαλοπρεπείς βίλες ,(μιά από τιs ωραιότερες είναι του εφοπλιστή Λω), ηταν αυτά τα λιγοστά ρομαντικά ταβερνάκια, που δεν χρειαζόταν καν να φας, για να χορτάσει το στομάχι,αφού «χόρταινε» το μάτι με θέα!
Ακριβώς δίπλα απο το λιμανάκι του Εμπορειού, όπως γράφει και η ταμπέλα, είναι η ξεχωριστή παραλία «Μαύρα Βόλια» που στο Internet είχε ψηφιστεί στο παρελθόν ως ωραιότερη παραλία της Ελλάδας!
Ήταν αυτή η ξεχωριστή της παραλία, η μοναδική στον κόσμο, τα «Μαύρα Βόλια», με τα μαύρα, γυαλιστερά, ολοστρόγγυλα βότσαλα, αποτέλεσμα έκρηξης ηφαιστείου στην αρχαιότητα, το οποίο ακόμα σκορπίζει μια μοναδική μυστηριακή και έντονη ενέργεια, που ο κολυμβητής την νιώθει και την αφουγκράζεται! Αυτή η «μαύρη παραλία» σε μεταφέρει σε ένα άλλο σύμπαν σεληνιακό και σε μια απίστευτη ατμόσφαιρα ευδαιμονίας και χαλάρωσης, που δεν εμποδίζεται ούτε από τον θόρυβο των σπασμένων ελληνικών και αγγλικών Ελληνοαμερικανών και Ελληνοαυστραλών μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς που έρχονται κάθε καλοκαίρι στη Χίο για τις θάλασσες της και φυσικά για …τα γραφικά πανηγύρια της, με τα οποία έχω ξετρελλαθει !
Απίστευτη ξεχωριστή ομορφιά! Νομίζεις πως είσαι σε άλλο σύμπαν!
Στα Μαύρα Βόλια,έχω περάσει στιγμές που… «άσπρισαν» τα καλοκαίρια μου και γενικότερα την ζωή μου!
Όταν είχα πρωτοπάει στο Εμπορειό έμενα σε ενα γραφικό ξενοδοχείο πάνω στο λιμανάκι με θέα θάλασσα, το « haus fay». Κάποιο όμορφο καλοκαιρινό βράδυ έγινε εκεί ένας γάμος, που πιο παραδοσιακό δεν είχα ξαναδεί. Το ζευγάρι είχε «κλείσει» ένα από τα 3 ταβερνάκια που ήταν πάνω στο λιμάνι, τα αυτοκίνητα απαγορεύτηκαν (έτσι κι αλλιώς κυκλοφορούν σπάνια). Τα τραπεζάκια και η ζωντανή ορχήστρα με κλαρίνα και νταούλια κατέβηκαν δίπλα στη θάλασσα και το γλέντι έγινε, σε μια ατμόσφαιρα όπου η μυρωδιά απο τα ψητά μπλεκόταν όμορφα με την μυρωδιά τηs θαλασσινής αύρας και των γιασεμιών και υπό τουs διακριτικούς ήχους κάποιων ανεπαίσθητων κυμάτων του λιμανιού, που ήθελαν μόνο να μας τονίσουν την παρουσία τους για να μας μαγέψουν ακόμα περισσότερο! Μου άρεσε τόσο το σκηνικό αυτο, ήταν τόσο παραδεισένιο, τόσο ξεχωριστό, τόσο αυθόρμητο και αληθινό, που έκανα μέσα μου ,με όλη την δύναμη της ψυχής μου μια ευχή: Να γίνει στο Εμπορειό και με αυτόν τον παραμυθένιο τρόπο ο γάμος μου, ή η βάφτιση του παιδιού μου! Λένε ότι όταν πραγματικά θέλεις με όλη την δύναμη της ψυχής σου κάτι, συνωμοτεί όλο το σύμπαν και στο δίνει. Ετσι και έγινε: Ανοιξαν οι ουρανοί και ο Θεός άκουσε την παράκληση μου και μου έκανε το χατήρι: Μου εδωσε τα αγγελούδια μου και 4 χρόνια μετά από τότε που έκανα την ευχή, τα διδυμάκια μου βαφτίζονταν εκεί, στο εκκλησάκι που γειτονεύει με τον Παράδεισο και με τον ίδιο παραδοσιακό, ξεχωριστό, αυθόρμητο και όλο νόημα τρόπο,που είχα λαχταρήσει και που θα σας περιγράψω μια απο τις επόμενες μέρες…
