Τα γλυπτά από την «ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ» της Ντέλλας Ρούνικ εντυπωσίασαν για ακόμα μια φορά!

Για άλλη μια φορά εντυπωσίασε η Ντέλλα Ρούνικ με τα γλυπτά της στη νέα της έκθεση με τίτλο «ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ», που αυτή τη φορά έγινε στη Μύκονο στη γκαλερί «THE BIG WHITE».

ΜΑΡΙΝΑ ΒΕΡΝΙΚΟΥ ΝΤΕΛΛΑ ΡΟΥΝΙΚ

Η γκαλερί είχε γεμίσει από φιλότεχνους που έφυγαν νωρίτερα από τις παραλίες για ν απολαύσουν την καλλιτεχνική ευαισθησία της ταλαντούχας εικαστικού και την πλούσια φαντασία της που έχει διαποτιστεί από τις παραστάσεις, τους πολιτισμούς και τις εμπειρίες μιας συγκλονιστικής κοσμοπολίτικης ζωής, η οποία σφραγίστηκε από πολλά ταξίδια, από την γνωριμία με διάσημες διεθνείς προσωπικότητες, καθώς και από τους τρεις γάμους της με ισχυρούς άντρες!

ΕΛΕΝΑ ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑ ΣΑΡΑΚΑΚΗ ΦΑΙΗ ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΑΡΑΚΑΚΗΣ

Η Ντέλλα Ρούνικ, η οποία έχει εκδηλώσει τις καλλιτεχνικές της ανησυχίες ποικιλοτρόπως, όπως μέσα από την ζωγραφική ή από την συγγραφή στίχων, απεικονίζει με τα γλυπτά της τα πρόσωπα της αρχαιότητας, τα οποία, είτε μυθολογικά είτε πραγματικά ,αποτελούν διαχρονικά σύμβολα και τα οποία ενδύεται συνειδητά και ασυνείδητα η ψυχολογική πραγματικότητα του καθενός μας.

«Μετά τη σειρά ‘ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ & ΠΛΕΙΑΔΕΣ’ , της οποίας η πρώτη έμπνευση ξεκινάει από τον αποκεφαλισμένο φαλλό της Δήλου , σκεφτόμουν πολύ καιρό το επόμενο project», επισημαίνει η πολυσχιδής εικαστικός και συνεχίζει: «Αυτή η ιδέα της ‘Προσωπικής μυθολογίας’ γεννήθηκε μελετώντας τα γυμνά, ζωντανά μοντέλα, στις σχολές που φοιτούσα, ART STUDENTS LEAGUE of New York και στην σχολή γλυπτικής του δήμου Αγ. Παρασκευής. Μοντέλα, εικοσάλεπτα ακινητοποιημένα σε στάσεις δύσκολες, σε στάσεις ζωής, σε στάσεις δικής μου προσωπικής ιστορίας. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα της σειράς ‘Το αβάσταχτο κενό της απουσίας ‘. Δεν την έπλασα την ΄ Προσωπική μυθολογία’. Την έζησα, την ένοιωσα μέσα στο ατελείωτο ταξίδι της ζωής, το δικό μου και των συνοδοιπόρων. Κοντοστάθηκα και προσπέρασα αλόγιστα και αδιάφορα. Κοντοστάθηκα και έμεινα περισσότερο από όσο έπρεπε, όσο άντεχα και ήταν απαραίτητο. Κάποτε, κυριολεκτικά τελμάτωσα, έμεινα, φύτρωσα, άνθισα και καρποφόρησα, για να έρθει ένας τυφώνας, χωρίς προειδοποίηση, να με ξεγυμνώσει από όλους τους καρπούς. Από όλους. Αλήθεια, από όλους. Η ζωή είναι μεγάλη και απρόβλεπτη. Πολύ μεγάλη. Πότε ΝΑΥΣΙΚΑ και πότε ΚΑΛΥΨΩ, πότε ΚΙΡΚΗ και πότε ΕΡΑΤΩ, πότε ΑΦΡΟΔΙΤΗ και πότε ΨΥΧΗ, πότε αμαζώνα και πότε γυναίκα, βάδιζα προς το σκοπό. Βάδιζε και αυτός, ένα μέτρο μπροστά μου πάντα. Ιστορίες και ονόματα, βγαλμένα από μυθολογία και την Οδύσσεια, ταυτίστηκαν με την προσωπική μου διαδρομή. Στον ορίζοντα του οράματος, ενδόμυχα και κρυφά, πάντα ΠΗΝΕΛΟΠΗ. Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ του ΟΔΥΣΣΕΑ. Και εσύ, περιπλανόμενε ταξιδιώτη στο δικό σου ταξίδι επιστροφής, στην ίδια Ιθάκη, πότε ΔΙΑΣ και πότε ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, πότε ΙΑΣΩΝ και πότε ΑΠΟΛΛΩΝ, πάντα περαστικός και ποτέ βιαστικός, ιστορικός πλέον ΠΛΑΝΩΔΙΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ, γέμιζες άδειες αγκαλιές σε υπέροχα λιμάνια. Ταξίδι του πηγαιμού, ταξίδι της επιστροφής, ταξίδι των ερώτων. Έρωτας, ο υπέροχος έρωτας! Η τέχνη του να φεύγεις! Μόνον ο αξέχαστος Λιαντίνης θα μπορούσε να το περιγράψει έτσι. ” Να φεύγεις έτσι που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει αυτός που αφήνεις πίσω σου”. Κι έτσι, Οδυσσέα, οι άδειες αγκαλιές μένουν παντοτινά γεμάτες με αγάπη. Αγάπη, που κανείς δεν μπορεί να σ’ εμποδίσει να νιώθεις και να σου απαγορεύσει να τη ζεις. Αγάπη, η τέχνη του να μένεις. Να μένεις με μια γεμάτη αγκαλιά από αγάπη μόνο. Αυτό το ζευγάρωμα του ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΥ ΚΕΝΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ και του ΠΛΑΝΩΔΙΟΥ ΕΡΑΣΤΗ έφτιαξε την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ. Τη μυθολογία του άνδρα. Τη μυθολογία της γυναίκας. Την αρχή και το τέλος του έρωτα, την επαναλαμβανόμενη γονιμότητα. Όλοι οι ρόλοι της ζωής ταιριάζουν στον άνδρα, τον περιπλανώμενο ταξιδιώτη, τον ΠΛΑΝΩΔΙΟ ΕΡΑΣΤΗ, τον ΟΔΥΣΣΕΑ. Όλοι οι ρόλοι της ζωής ταιριάζουν στη γυναίκα, τη γυναίκα διαρκείας, τη μάνα ψυχή, την ΠΗΝΕΛΟΠΗ των πάντων.Και όλους ανάλογα μπορεί να τους βιώσει σε όλο το μήκος της αλυσίδας του DNA της, κι έτσι να τους περνάει από μάνα σε κόρη από απαρχής κόσμου.»