Σε 40 ημέρες ακριβώς ΘΑ ΕΙΧΕΣ την ΓΙΟΡΤΗ σου… Αλλα τελικα θα σου κάνουμε τα “ΣΑΡΑΝΤΑ “… ΛΕΒΕΝΤΗ μας, παλικάρι μας, ΛΙΟΝΤΑΡΙ μας , στυλοβάτη μας, πρότυπο μας, ΣΤΗΡΙΓΜΑ της οικογένειας μας, ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ!
ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ μικρη ,να γυρίζειs απο το γραφειο καθε μερα με ΚΟΥΚΛΕΣ, ΑΓΚΑΛΙΕΣ και ΦΙΛΙΑ Σε ΘΥΜΑΜΑΙ να με ΜΑΛΩΝΕΙΣ αυστηρα καθε φορα που έκανα συντακτικα ΛΑΘΗ … Σε ΘΥΜΑΜΑΙ να ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΑΙ κάποιες λαθος επιλογές μου , με την πιο λεπτή και ΕΞΥΠΝΗ ΕΙΡΩΝΙΑ … Σε ΘΥΜΑΜΑΙ να ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣ μαζι μου σεμινάρια και ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΝΟΜΙΚΗΣ για να με βοηθάς … Σε ΘΥΜΑΜΑΙ να μου βρίσκειs ΛΥΣΕΙΣ με το απιστευτα ΚΟΦΤΕΡΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΣΤΑ πιο δύσκολα ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ… ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ και λυπάμαι που δεν είχα συνειδητοποιησει πόσο πολύτιμος ήσουν για μένα…
ΘΥΜΑΜΑΙ πανω απο ολα ομως οτι ήσουν ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ στα δύσκολα ! ΘΥΜΑΜΑΙ ακομα ποσο ΣΕ ΘΑΥΜΑΖΑ και ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΣΑ : Που ήσουν ο μεγαλος μου ΔΑΣΚΑΛΟΣ και ο πιο ΑΥΣΤΗΡΟΣ ΚΡΙΤΗΣ ΜΟΥ, αλλα πάντα το ΣΤΗΡΙΓΜΑ μου! Σε θαύμαζα για την ΟΞΕΙΑ ΣΟΥ ΚΡΙΣΗ, για τον τεραστιο ΠΛΟΥΤΟ της ΜΟΡΦΩΣΗΣ ΣΟΥ , για την απεραντη ΕΥΦΥΙΑ ΣΟΥ, που διατηρησεs ωs το τελοs της ζωής σου, για την ΣΟΦΙΑ ΣΟΥ , για την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ που απέδιδες με ενα δικο σου τροπο, για την ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ σου , τις ΑΡΧΕΣ σου , για την ΛΕΠΤΗ ΕΙΡΩΝΙΑ ΣΟΥ ,για το ΚΑΥΣΤΙΚΌ ΣΟΥ ΧΙΟΥΜΟΡ ,για την ΛΕΒΕΝΤΙΑ σου, για το ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΣΤΥΛ ΣΟΥ που σ έκανε να μην μοιαζεις με κανένα… Σε θαυμαζα για το ΔΙΑΠΕΡΑΣΤΙΚΟ , ΑΕΤΙΣΙΟ ΣΟΥ ΒΛΕΜΜΑ ,απο το οποίο δεν ξεφεύγε τίποτα. Για τον μεγαλο σου ΤΣΑΜΠΟΥΚΆ , για την ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΟΥ , για την ΑΚΛΟΝΗΤΗ και ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ! Για τον ΑΠΌΛΥΤΟ ,και ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΜΙΛΑΓΕΣ , τον ΦΙΛΟΣΟΦΗΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΣΟΥΝ , που δεν άφηνε το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης απο κανένα! ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΕΡΩΧΟ ΒΑΔΙΣΜΑ ΣΟΥ , που περπατούσεs και νόμιζε κανειs πως ΣΕΙΟΤΑΝ Η ΓΗ… ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΘΑ ΣΕ ΚΡΥΨΕΙ ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ … Σε θαύμαζα γιατι στα ματια μου ήσουν ο “ΓΙΓΑΝΤΑΣ”! Γιγανταs οχι μονο γιατι ησουν ΠΑΝΥΨΗΛΟΣ , 2 μέτρα λεβεντης, αλλα γιατι ησουν ΚΑΙ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ! Στα ματια μου ήσουν ΑΝΙΚΗΤΟΣ !Σκληροs και ΑΘΡΑΥΣΤΟΣ ΣΑΝ ΒΡΑΧΟΣ ! Ωσπου τον βράχο ΤΟΝ ΠΛΑΚΩΣΕ ΤΟ ” ΒΟΥΝΟ” και τον έκανε ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ !
5 ΧΡΟΝΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ , που την υπεμενεs ΣΤΩΙΚΑ , 5 χρονια ζούσαμε μαζι το ΧΡΟΝΙΚΟ ενός ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ , που το αντιμετώπιζες λακωνικα με μια φράση :”DUM SPIRO SPERO” ΩΣΠΟΥ ΛΙΓΟΣΤΕΨΑΝ ΟΙ ΑΝΑΠΝΟΕΣ ,,μεχρι που στο τελοs ΧΑΘΗΚΑΝ, ΚΑΜΜΙΑ ΠΝΟΗ, ΜΟΝΟ ΣΙΩΠΗ ! Μια θανατηφορα σιωπη! ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ ΜΙΑ ΠΝΟΗ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ” ΈΦΥΓΕΣ ” και ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΕ σαν πουλάκι η ΨΥΧΟΥΛΑ σου στην γειτονιά των αγγέλων .Καπου εκει, ή σε μια άλλη Ζωη ,που ΘΑ ΑΝΤΑΜΩΣΟΥΜΕ ολοι μαζι ξανά καποια στιγμη μπαμπακα μου… Και Η ΜΑΜΑ ΑΠΟ ΤΑ 16 ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ….ΠΟΝΑΕΙ μπαμπα, δεν την χωράει το σύμπαν όλο … Ομωs μην ανησυχείς απο εκει ψηλα που μας βλέπεις. ΘΑ ΑΠΛΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΑΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ , εμειs τα τρία της παιδια και τα εγγονια και ΘΑ την αγκαλιασουμε με αυτές,θα ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΟΥΜΕ , θα σηκωσουμε ψηλα την ψυχη τηs να την ανακουφισουμε, θα σηκωσουμε την ιδια ψηλα, για να μπορει να σε θωρει πιο αναλαφρη και να σε νιωθει χωρίς να πονάει τόσο … ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΣ ειναι τελικα ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ” ΓΙΓΑΝΤΑΣ” ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ!Και πόσο εμείς οι αδυναμοι ανθρωποι ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ “ΓΙΓΑΝΤΙΑ”, ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ πράγματα
ΣΥΝΝΕΦΙΑΣΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ ΜΑΣ και τον οδυρμο μας,… ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΑΣ ΕΓΙΝΑΝ ΒΡΟΧΗ … ΟΙ ΛΥΓΜΟΙ ΜΑΣ ΚΕΡΑΥΝΟΙ … ΠΟΤΕ ΤΑ ΓΙΑΣΕΜΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΜΟΣΧΟΒΟΛΗΣΟΥΝ ΤΟ ΊΔΙΟ… ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΜΥΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ … ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΑΜΨΗ … ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ… ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ … ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΠΙΑ ΜΑΖΙ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΣΟΥ … ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΣΤΗ ΣΚΙΑΘΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ !ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΛΕΙΠΕΙΣ ΕΣΥ : Θα λειπειs ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΜΑΝΑΚΙ που καποτε ΨΑΡΕΥΕΣ , απο τιs ΠΑΡΑΛΊΕΣ , που καποτε ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΕΣ με τιs ωρεs ,απο τιs ΨΑΡΟΤΑΒΕΡΝΕΣ που αλλοτε έτρωγες το φρέσκο σου ψάρι , απο τα ΔΕΝΤΡΑ που σου χάριζαν την ΣΚΙΑ τους και το ΟΞΥΓΟΝΟ τους, αυτο το οξυγονο που εγινε τοσο πολυτιμο,σπάνιο και ΔΥΣΕΥΡΕΤΟ τους τελευταίους μήνες της ζωής σου…
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΕΡΕΨΑΝ ,Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕ , ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΑ … Ο ΠΟΝΟΣ ειναι βουβός και δυσβαστακτος . Θα ήθελα να μοιραστω μαζι σαs το βάρος του πονου, για να τον απαλυνω αλλα δεν γινεται! Θα ηταν σαν να ξεριζωνω ολόκληρη την ψυχη μου … Ο καθένας ανεβαίνει στον ΔΙΚΟ του ” ΓΟΛΓΟΘΑ” , κουβαλώντας με πονο τον ΔΙΚΟ του “ΣΤΑΎΡΟ “…
Σε 40 ημέρες ακριβωs θα είχε την γιορτη του.Ο γιγανταs μαs, το στηριγμα μαs, η λατρεια μαs!Αλλα εμείς θα του κάνουμε τα “σαράντα “του. Τι ΑΤΥΧΕΙΣ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ που κρύβει η Ζωη… Ετσι δυστυχώς ειναι η Ζωη… ΣΚΛΗΡΉ , ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ και ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ …ΑΥΤΗ Η ΡΗΜΑΔΑ Η ΖΩΗ….. ΟΧΙ ΛΑΤΡΕΜΕΝΕ ΜΑΣ , ΔΕΝ ΕΦΥΓΕΣ… ΕΙΣΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΘΑ Σ ´ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΣΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ ΜΑΣ, ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ, ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ…
