Σήμερα φίλοι μου γιορτάζουμε το επετειακό «ΟΧΙ» της Ελλάδας. Το ΟΧΙ στουs κατακτητές, στην κατοχή, στην υποταγή, στην δουλοπρέπεια και το ΝΑΙ στην ελευθερία, στην ανεξαρτησία και στην αξιοπρέπεια!
Σήμερα θα έπρεπε να είχαμε τις ίδιες αξίες και τα ίδια ιδανικά! Για  να γιορτάζαμε τα ίδια «Όχι» και τα ίδια «Ναι» με τους άξιους προγόνους μας! Τότε μόνο θα είχε υπόσταση η πολυχρησιμοποιημένη φράση -«καραμέλα» οτι « ΕΙΜΑΣΤΕ
ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ», έκφραση κενή πλέον περιεχομένου, που χρησιμοποιούμε ασυναίσθητα και δυστυχώς «με κατεβασμένο το κεφάλι»… Είμαστε λοιπόν περήφανοι απόγονοι ΠΟΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ; Των τωρινών η των «τότε»; ΚΑΙ ΠΟΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ; Της Ελλάδας του πνεύματος, του ολυμπισμού, του πολιτισμού, τηs τέχνης, τηs αρετής και της δημοκρατίας; ´Η της Ελλάδας της απατεωνιάς, των διαπλεκόμενων συμφερόντων, της ρεμούλας, τηs μετανάστευσης, τηs απαξίωσης, τηs αναξιοκρατίας, των χαμένων ονείρων, της έκπτωσης των αξιών και της κοινωνικοοικονομικής κρίσης; Της Ελλάδας – «Παραδείσου», ή της Ελλάδας -« καμμένης γης»; Δυστυχώς η πραγματικότητα έδειξε ότι δεν είμαστε άξιοι συνεχιστές, ούτε εφάμιλλοι των προγόνων μας …
Το “ΟΧΙ” φίλοι μου πρέπει επίσης να το λέμε όχι μόνο σαν έθνος, αλλά και ατομικά στην ζωή μας, στην καθημερινότητα μας , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα χάνουμε την θετική μαs ενέργεια και διάθεση! «ΟΧΙ» λοιπόν ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΘΛΙΒΕΙ , μας στενοχωρεί, μας εκνευρίζει, σε ό,τι μαs κάνει να είμαστε αντίθετοι, σε ό,τι πάει να μαs απομυζήσει … Πρέπει να μάθουμε να αντιδρούμε, να επαναστατούμε και να μην υποτασσόμαστε. Να μην είμαστε παθητικοί δέκτες των καταστάσεων! Να μην παραδίδουμε άνευ όρων τιs ζωές μαs και τιs στιγμές μαs, αλλά να πιάνουμε την ζωή «από τα μαλλιά» και να επιβάλλουμε τις συνθήκες και τους κανόνες μας. Να μην γινόμαστε έρμαια της μοίρας, ή του κάθε παρασίτου που ζεί “ρουφώντας” την δική μας ενέργεια και να μην αφήνουμε άλλους να προσδιορίζουν τις τύχες μας.
Πρέπει εμείς να «φτιάχνουμε» την ζωή μαs. Να είμαστε οι «μαέστροι», οι πρωταγωνιστές στη ζωή μας και όχι κουμπάρσοι. Γι αυτό δεν αρκεί μόνο να έχουμε ΓΝΩΜΗ! Πρέπει να έχουμε ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ!
Να έχουμε τόλμη να εκφράσουμε την άποψη μας και τις αντιρρήσεις μας, την τόλμη του να λέμε «ΟΧΙ» σε “τοξικά” πράγματα ή «τοξικούς» ανθρώπους, και «ΝΑΙ» μόνο σε όποιον και σε ό,τι μας αρέσει και σε ό,τι μαs κάνει καλό! Γι αυτό, πρέπει να αποβάλλουμε την ανασφάλεια μαs, να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση μαs και να μάθουμε να στηριζόμαστε στα πόδια μας! Η ζωή ειναι μικρή… Η ζωή είναι μόνο λίγες, μικρές, όσο και πολύτιμες στιγμές φίλοι μου. Εγώ προσωπικά πλέον, αν κάποιος ή κάτι πάει να μου χαλάσει έστω και μιά από αυτές τις στιγμές, ΛΕΩ «ΟΧΙ» και …
 «ΠΑΙΡΝΩ ΤΟ ΚΑΠΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ»…