Μετά από ένα… κορωνοιό, μια… «ΝΑΥΤΙΛΙΑ» ήταν ό,τι πρέπει νομίζω…Το Γύθειο ήταν το ιδανικό μέρος για να ξελαμπικάρει λίγο το μυαλό, που ασφυκτιούσε από την κλεισούρα της καραντίνας. Έτσι όταν ένας φίλος μου, ο δρ.Κώστας Ρεθυμνιωτάκης, με κάλεσε στο Γύθειο και στο καλύτερο ταβερνάκι, στη «ΝΑΥΤΙΛΙΑ», για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά του, αποδέχτηκα με χαρά την πρόσκληση. Και με αυτόν τον τρόπο η « μετά την καραντίνα» περίοδος ξεκίνησε συναρπαστικά!
Λένε πως το πιο απλό είναι και το πιο ωραίο! Και έτσι είναι! Τι θα μπορούσα να ζητήσω για να είμαι χαρούμενη; «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και… τ αγόρια μου!», όπως λέει και το τραγούδι…
Με τον Νίκο Παπαδάκη και τον εορτάζοντα δρ. Κώστα Ρεθυμνιωτάκη
Η φιλόξενη ιδιοκτήτρια της «ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ» Ντίνα Χριστοδουλάκου με τον Γιώργο Κουτσάκη
Με τα εκλεκτά «αγόρια» λοιπόν, τον δρ.Κώστα Ρεθυμνιωτάκη, τον Νίκο Παπαδάκη και τον Γιώργο Κουτσάκη, το καθένα άκρως επιτυχημένο στον τομέα του, ξεκινήσαμε από την Αθήνα για να βρούμε… «λίγο κρασί και λίγη θάλασσα» στο συγκλονιστικό Γύθειο. Και τελικά βρήκαμε τη «ΝΑΥΤΙΛΙΑ»!
Ξεκινώντας από την Αθήνα και κάνοντας μια 3ωρη διαδρομή μέσα από κρυμμένες φυσικές ομορφιές με δέντρα και ελιές που ο ήλιος τις φώτιζε με ασημένιες αποχρώσεις και ενώ η ομορφιά του τοπίου και οι ατέλειωτες συζητήσεις μας απορροφούσαν τόσο πολύ, ώστε να κινδυνέψουμε να χάσουμε τον προορισμό μας, φτάσαμε τελικά στο Γύθειο, το απόλυτο κομβικό σημείο που οδηγεί στη Μονεμβασιά, στο Σπήλαιο του Δυρού, στην Πύλο, στην Σπάρτη και σε άλλα γραφικά μέρη.
Το ατμοσφαιρικό λιμανάκι του Γυθείου με τα παραδοσιακά ταβερνάκια και το καταπληκτικό φόντο με τα πολύχρωμα σπίτια που παρέπεμπαν σε ντεκόρ της κοσμοπολίτικης Σαρδηνίας, μας αποζημίωσε στο έπακρο!
Αλλο τόσο μας αποζημίωσε το γραφικό και πεντακάθαρο ταβερνάκι « Η ΝΑΥΤΙΛΙΑ».
Μια «ΝΑΥΤΙΛΙΑ» που μας μας προσέφερε τα «οφέλη» της, μας απογείωσε, κάνοντας μας να θέλουμε να «ρίχνουμε» άγκυρες τακτικότερα στο λιμανάκι του Γυθείου.
Όπως ακριβώς η ναυτιλία δεν μας απογοητεύει ποτέ και είναι πάντα στην κορυφή, έτσι και η «ΝΑΥΤΙΛΙΑ» του Γυθείου ήταν συναρπαστική και κορυφαία! Κορυφαία και σαν τοποθεσία και σαν φαγητό και σαν ζεστή φιλοξενία της καλύτερης «καπετάνισσας», της Ντίνας Χριστοδουλάκου
Στο πιο ωραίο ταβερνάκι, την «ΝΑΥΤΙΛΙΑ» του ειδυλλιακού Γυθείου με δυό υπέροχες γυναίκες, τη Γιώτα και την Ντίνα! Οι καθαρές ματιές τους και τα αληθινά χαμόγελά τους τα λένε όλα!
Έχοντας παράδοση πολλών χρόνων ειδικά για τα χταπόδια του, το παλιό ουζερί του Δασκαλάκη όπως λεγόταν κάποτε, μας υποδέχτηκε με τοπικά αγνά προϊόντα και με τις πιο ποιοτικές, απλές, καθαρές και πεντανόστιμες γεύσεις, που μας προσέφεραν την απόλυτη οπτική και γαστρονομική ευδαιμονία!
Τι να «πρωτοπιείς στο ποτήρι» και με τι να πρωτοχορτάσει το μάτι;
Με τις λαχταριστές αγνές παραδοσιακές γεύσεις και τις τοπικές σπεσιαλιτέ, με τα χταποδάκια, τα καλαμαράκια, τις γαρίδες, τις κουτσομούρες και τα φρεσκότατα ψάρια που γέμισαν το τραπέζι μας ή με το εκλεκτό κρασί και ούζο που έρεε άφθονο;
Με τη θάλασσα που αγκάλιαζε την προέκταση του ματιού μας και δρόσιζε το βλέμμα μας, με τα πιθάρια τα στολισμένα με λουλούδια, ή με τα πολύχρωμα σπίτια που σκαρφάλωναν στο λόφο και μαγνήτιζαν τη ματιά μας, μεταφέροντας μας σε άλλες εποχές και σε άλλους τόπους;
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την όμορφη παρέα και την φιλόξενη οικοδέσποινα, την Ντίνα με τη ζεστή ψυχή, το αληθινό χαμόγελο και το καθάριο βλέμμα έκαναν για όλους μας την ημέρα των γενεθλίων του Κώστα αλησμόνητη!
Η Ντίνα με τον Νίκο
Η Νάνσυ και η Χριστίνα ταίριαζαν απόλυτα σ αυτή την όμορφη παρέα!
Η χημεία στην παρέα ήταν μεγάλη, όλοι νιώθαμε σαν να γνωριζόμαστε χρόνια, μια που όλοι οι συνδαιτυμόνες είμαστε της ίδιας «πάστας» άνθρωποι και η κουβέντα κύλαγε όμορφα σαν το κύμα της θάλασσας δίπλα μας που μας χάιδευε το αφτί!
Ο εορτάζων ανάμεσα στον Παναγιώτη και την Ελένη
Το πλούσιο τραπέζι διαδέχτηκε η τούρτα του Κώστα πλαισιωμένη από σπιτικά γλυκά του κουταλιού και πολλά καλούδια!
Οι ώρες που πέρασαν μέχρι την αυθημερόν επιστροφή μας στην Αθήνα το βράδυ, φάνταζαν τόσο λίγες, αλλά και τόσο πολλές!
Φάνταζαν πολλές, γιατί ήταν έντονα συμπυκνωμένες στιγμές που κατάφεραν να γεμίσουν τις μπαταρίες μας και να μας κάνουν να νομίζουμε πως λείπαμε πολλές μέρες από την Αθήνα.
Και λίγες, γιατί πέρασαν πολύ γρήγορα, σαν αστραπή, όπως περνούν όλα τα ωραία στη ζωή μας, που αναρωτιόμαστε αν τα ζήσαμε σε όνειρο ή στην πραγματικότητα, ωστόσο έχουν αφήσει στις μνήμες μας τα δικά τους όμορφα ίχνη!
Τα δώρα που μας φίλεψε η γλυκιά ιδιοκτήτρια του «ΝΑΥΤΙΛΙΑ»!
Και του χρόνου, να είμαστε όλοι καλά και να συναντηθούμε στο ίδιο υπέροχο μέρος με την ίδια όμορφη παρέα στα γενέθλια του Κώστα! Μέχρι του χρόνου πάντως θα αφιερώσω κάποιες μέρες των διακοπών μου στο πανέμορφο Γύθειο όπου έχει «ρίξει άγκυρα» η ψυχή μου…
