«ΝΑ ΦΙΛΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ», Διάβαζα πρόσφατα σε ένα καταπληκτικό άρθρο στο tilestora.com“.
Εγώ προσωπικά όχι μόνο τα φιλάω, αλλά τα κατσιάζω! Δεν το κάνω για να το καταλάβουν ή όχι, αν και πιστεύω ότι υποσυνείδητα νιώθουν την αγάπη, την ζεστασιά και την τρυφερότητά μου και αυτό νομίζω ότι τους χαρίζει ασφάλεια και ευτυχία!
Το κάνω γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να ρουφήξω τα ζεστά από τον ύπνο και ρόδινα μαγουλάκια τους.Το κάνω γιατί λαχταρώ να αγγίξω τα τρυφερά τους δερματάκια που μοσχομυρίζουν μωρουδίλα! Το κάνω γιατί τα ”λιμπίζομαι” την ώρα που κοιμούνται έτσι αθώα και αμέριμνα και ονειρεύονται τα παραμύθια που τους έλεγα πριν για να τα νανουρίσω… Το κάνω γιατί είναι απέραντη η αγάπη που νιώθω και δεν αντέχω να την φυλάκισω μέσα μου, γιατι θα εκραγώ…
Έχω ανάγκη να την εξωτερικεύσω με καθε τρόπο και από κάθε διόδο! Και οι διέξοδοι έκφρασης των δικών μου συναισθημάτων και της λατρείας μου ειναι το τρυφερό χάδι, η σφιχτή αγκαλιά και το φιλί…. Να δείχνουμε την αγάπη μας στα παιδιά μας και ας τα ”κακομαθαίνουμε” και ας καταλαβαίνουν την αδυναμία μας…
Να δείχνουμε την αγάπη μας με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν κοιμούνται και δεν την καταλαβαίνουν! Γιατί ακόμα και τότε την νιώθουν. Και αν δεν την νιώθουν, την νιώθουμε εμείς. Και ας μην ξεχναμε:Απο την πολλή αγάπη δεν έπαθε κανείς κακό…
