Χρόνια πολλά Ελλάδα μας! Πολύπαθη, τραυματισμένη, αλλά αγέρωχη, δυνατή και πανέμορφη Ελλάδα!
Σήμερα γιορτάζουμε το επετειακό «ΟΧΙ» της Ελλάδας. Το ΟΧΙ στουs κατακτητές, στην κατοχή, στην υποταγή, στην δουλοπρέπεια και το ΝΑΙ στην ελευθερία, στην ανεξαρτησία και στην αξιοπρέπεια!
Σήμερα θα έπρεπε να ξαναγίνουμε οι Έλληνες που ήμασταν κάποτε, να επαναπροσδιορίσουμε τις αρχές, τις αξίες μας και τα ιδανικά μας! Για να μην είμαστε μόνο εμείς περήφανοι ως Έλληνες για τους προγόνους μας, αλλά και οι πρόγονοί μας περήφανοι για μας! Για να μπορούσαμε να γιορτάσουμε τα ίδια «Όχι» και τα ίδια «Ναι» με τους άξιους προγόνους μας! Τότε μόνο θα είχε υπόσταση η πολυχρησιμοποιημένη φράση -«καραμέλα» οτι « είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες», έκφραση κενή πλέον περιεχομένου, που χρησιμοποιούμε ασυναίσθητα και δυστυχώς «με κατεβασμένο το κεφάλι»…
Εξάλλου είμαστε περήφανοι απόγονοι ποιών Ελλήνων; Των τωρινών η των «τότε»; Και ποιας Ελλάδας; Της Ελλάδας του πνεύματος, του ολυμπισμού, του πολιτισμού, τηs τέχνης, τηs αρετής και της δημοκρατίας; ´Η της Ελλάδας της απατεωνιάς, των διαπλεκόμενων συμφερόντων, της ρεμούλας, τηs μετανάστευσης, τηs απαξίωσης, τηs αναξιοκρατίας, των χαμένων ονείρων, της έκπτωσης των αξιών και της κοινωνικοοικονομικής κρίσης; Της Ελλάδας – «Παραδείσου», ή της Ελλάδας -« καμμένης γης»; Δυστυχώς η πραγματικότητα έδειξε ότι δεν είμαστε άξιοι συνεχιστές, ούτε εφάμιλλοι των προγόνων μας …
Το “ΟΧΙ” πρέπει επίσης να το λέμε όχι μόνο σαν έθνος, αλλά και ατομικά στην ζωή μας, στην καθημερινότητα μας , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα χάνουμε την θετική μαs ενέργεια και διάθεση! «ΟΧΙ» λοιπόν σε όποιον και σε ό,τι μας θλίβει, σε ό,τι μας στενοχωρεί, μας εκνευρίζει, σε ό,τι μαs κάνει να είμαστε αντίθετοι, σε ό,τι πάει να μαs απομυζήσει, σε κάθε τι τοξικό…
Πρέπει να μάθουμε να αντιδρούμε, να επαναστατούμε και να μην υποτασσόμαστε. Να μην είμαστε παθητικοί δέκτες των καταστάσεων. Να μην παραδίδουμε άνευ όρων τιs ζωές μαs και τιs στιγμές μαs, αλλά να πιάνουμε την ζωή «από τα μαλλιά» και να επιβάλλουμε τις συνθήκες και τους κανόνες μας. Να μην γινόμαστε έρμαια της μοίρας, ή του κάθε παρασίτου που ζεί “ρουφώντας” την δική μας ενέργεια και να μην αφήνουμε άλλους να προσδιορίζουν τις τύχες μας.
Πρέπει εμείς να «φτιάχνουμε» την ζωή μαs. Να είμαστε οι «μαέστροι», οι πρωταγωνιστές στη ζωή μας και όχι κουμπάρσοι. Γι αυτό δεν αρκεί μόνο να έχουμε γνώμη! Πρέπει να έχουμε και το θάρρος της γνώμης!
Να έχουμε τόλμη να εκφράσουμε την άποψη μας και τις αντιρρήσεις μας, την τόλμη του να λέμε «ΟΧΙ» σε “τοξικά” πράγματα ή «τοξικούς» ανθρώπους, και «ΝΑΙ» μόνο σε όποιον και σε ό,τι μας αρέσει και σε ό,τι μαs κάνει καλό! Γι αυτό, πρέπει να αποβάλλουμε την ανασφάλεια μαs, να ενισχύσουμε την αυτοπεποίθηση μαs και να μάθουμε να στηριζόμαστε στα πόδια μας!
Η ζωή ειναι μικρή… Η ζωή είναι μόνο λίγες, μικρές, όσο και πολύτιμες στιγμές. Εγώ προσωπικά πλέον, αν κάποιος ή κάτι πάει να μου χαλάσει έστω και μιά από αυτές τις στιγμές, λέω «ΟΧΙ» και … « παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω»…
