Δεν άντεξε από το βάρος των πολλαπλών ειδεχθών εγκλημάτων και άνοιξε ο Ασκός του Αιόλου, όσο και αν είχε λαμπερό περιτύλιγμα…
Έσπασε ο Ασκός και έφερε τσουνάμι και έσπασαν τ αποστήματα της κοινωνίας και οι συνένοχες σιωπές και άνοιξαν στόματα, που μέχρι τώρα γνώριζαν και που αδιάφορα, σχεδόν ανεύθυνα σιωπούσαν και βρήκαν δικαίωση τα ουρλιαχτά αθώων εφήβων, οι οποίοι έγιναν βορρά σε διεστραμμένες ορέξεις που θα τους σημαδεύουν μια ζωή…
Άνοιξε ο Ασκός και έγινε τσουνάμι σαρωτικό που συμπαρασύρει και τη Δικαιοσύνη να πράξει τα αυτονόητα…Ας μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο και ας απονεμηθεί δικαιοσύνη χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Για το χώρο του θεάτρου και του πολιτισμού που βυθίστηκε στο βόθρο της ντροπής και της ατέλειωτης ξεφτίλας, για τα κακοποιημένα παιδιά που ζουν κάτω από τις σκιές του εφιάλτη τους, για τους γονείς τους που είχαν την υπομονή να μην φτάσουν στην αυτοδικία -αναρωτιέμαι πώς κατάφεραν να κρατηθούν-, για όλους εμάς που χρειαζόμαστε σωστά πρότυπα για να στηρίξουμε ένα γερό οικοδόμημα…Για όλη την κοινωνία που υποφέρει και ταλανίζεται αυτή τη στιγμή από την εμετική δυσωδία μιας βαθειάς, ανελέητης και αφόρητης σήψης…
